اعمال شب جمعه
اعمال شب جمعه: اعمالى که براى شب جمعه نقل شده، بسیار فراوان است، در این جا به ذکر بعضى از آنها اکتفا مى شود: ١ـ ذکر لا إلـٰهَ اِلَّا اللهُ، سُبْحٰانَ اللهِ و الْحَمْدُ لِلهِ را زیاد بگوید که سبب لطف ویژه خداوند است. ۲ـ قابل توجّه است که از بعضى از روایات استفاده مى شود که خوب است از روز پنج شنبه به استقبال شب و روز جمعه رود و چیزى که سبب ضعف او براى انجام عبادات جمعه مى شود میل نکند. به سند معتبر از امام باقر (علیه السلام) نقل شده که فرمود: به خدا قسم به من خبر داده شد که اصحاب پیامبر (صلى الله علیه وآله) از روز پنج شنبه خود را براى روز جمعه آماده مى کردند، چون فرصت جمعه براى مسلمین فرصتى محدود است. و نیز مستحب است در آخر روز پنج شنبه به این صورت استغفار کند:
اَسْتَغْفِرُ اللهَ الَّذى لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا هُوَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ، وَاَتُوبُ اِلَیْهِ تَوْبَةَ عَبْدٍ خٰاضِعٍ مِسْکینٍ مُسْتَکینٍ،
آمرزش خواهم از خدایى که معبودى جز او نیست زنده و پاینده است و بسویش توبه کنم توبه بنده فروتن بینواى درمانده
لاٰ یَسْتَطیعُ لِنَفْسِهِ صَرْفاً وَلاٰ عَدْلاً، وَلاٰ نَفْعاً وَلاٰ ضَرّاً، وَلاٰ حَیٰاةً وَلاٰ مَوْتاً وَلاٰ نُشُوراً،
که نتواند به نفع خویشتن کارى (کند) نه دفع شرى و نه سود و زیانى و نه زندگى و مرگى و نه رستاخیزى
وَصَلَّى اللهُ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَعِتْرَتِهِ الطَّیِّبینَ الطّٰاهِرینَ الْأَخْیٰارِ الْأَبْرٰارِ، وَسَلَّمَ تَسْلیماً.
و درود خدا بر محمّد و عترت پاک و پاکیزه و برگزیدگان نیکش و سلام کاملش بر ایشان باد.
۳ـ بر محمّد و آل محمّد زیاد صلوات بفرستد؛ چون به سند معتبر از امام صادق (علیه السلام) روایت شده: شب و روز جمعه فرشتگانى از آسمان فرود مى آیند که کارشان تا غروب جمعه، تنها نوشتن ثواب صلوات بر محمّد و آل محمّد است، سپس فرمود: سنّت است در هر جمعه اى هزار مرتبه صلوات و در روزهاى دیگر صد مرتبه. مطابق روایت دیگرى رسول گرامى (صلى الله علیه وآله) فرمود: در شب غرّا (بسیار درخشنده) و روز أزهر (بسیار روشن) یعنى شب و روز جمعه زیاد بر من صلوات بفرستید، سؤال شد مراد از زیاد چیست؟ فرمود: صد بار و هرچه بیشتر باشد بهتر است. مطابق روایتى مستحب است صلوات به این صورت باشد:
«اَللّـٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ، وَأَهْلِکْ عَدُوَّهُمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ مِنَ الْأَوَّلینَ وَالْآخَرینَ».
خدایا درود فرست بر محمّد و آلش و فرج ایشان را نزدیک گردان و دشمنانشان را از جنّ و انس از اوّلین و آخرین نابود کن.
۴ـ قرآن، زیاد تلاوت کند؛ خصوصاً براى تلاوت بعضى از سوره ها مانند سوره هاى اسراء و شعراء، نمل، قصص، سجده، ص، احقاف، واقعه، جمعه، کهف، یس، حم دخان، بقره و آل عمران سفارش شده است و براى تلاوت هر یک از این سوره ها ثوابهاى بسیارى نقل شده که روح را زنده و قلب را امیدوار مى کند. ۵ـ امام صادق (علیه السلام) فرمود: در نماز مغرب شب جمعه، سوره جمعه و سوره توحید خوانده شود و در نماز عشا سوره جمعه و سبّح اسم ربّک الأعلى بخواند (و مطابق روایت دیگرى در نماز عشا سوره هاى جمعه
و حشر و مطابق روایت سوّمى جمعه و منافقین را بخواند و هر کدام را انتخاب کند خوب است)، در روایت دیگرى از آن حضرت سؤال شده است: شب جمعه چه چیزى بخوانم؟ جواب فرمودند: «انّا انزلناه فى لیلة القدر» و «قل هو الله احد». ۶ـ به سند صحیح از امام صادق (علیه السلام) روایت شده: هر کس شب جمعه بعد از نماز مغرب، چهار رکعت نافله مغرب را بخواند و در آخرین سجده از نوافل هفت مرتبه بگوید:
«اَللّـٰهُمَّ اِنّى أَسْأَلُکَ بِوَجْهِکَ الْکَریمِ، وَاسْمِکَ الْعَظیمِ، اَنْ تُصَلِّىَ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تَغْفِرَ لی ذَنْبِىَ الْعَظیمَ».
خدایا از تو درخواست کنم به ذات بزرگوار و نام بزرگت که درود فرستى بر محمّد و آلش و بیامرزى گناه بزرگم.
سر از سجده بر نمى دارد مگر این که گناهانش بخشوده مى شود، و بهتر آن است که این عمل را هر شب انجام دهد. ۷ـ بهتر است از خواندن شعر پرهیز داشته باشد; زیرا در روایت صحیح از امام صادق (علیه السلام) نقل شده که براى روزه دار و در حال احرام و داخل حرم مکّه و روز جمعه و در شبها خواندن شعر کراهت دارد، راوى سؤال مى کند: اگرچه شعر حقّى باشد؟ فرمود: اگرچه حق باشد. یادآورى لازم: نگاه به مجموع روایاتى که در این زمینه وارد شده، نشان مى دهد که مراد از شعر مکروه، اشعار باطلى است که به خصوص در زمانهاى جاهلیّت براى هجو و بدنام کردن کسى به کار گرفته مى شده و یا خیال پردازى هایى بود که در زمینه عشقهاى مجازى و در وصف زیبارویان از زنان و در راستاى ارضاى شهوترانیهاى غیرمجاز سروده و یا خوانده مى شد. شاهد این بیان تعبیراتى است که در لابه لاى این روایات به چشم مى خورد، از جمله تعبیر به «خَنا» در جمله «مَنْ تَمَثَّلَ بِبَیْتِ شِعْرٍ مِنَ الْخَنٰا لَمْ تُقْبَلْ مِنْهُ صَلاٰةٌ فى ذٰلِکَ الْیَوْمِ» از رسول خدا (صلى الله علیه وآله) نقل شده است; چون «خنا» در لغت به معناى فحش و سخن ناسزاست. دیگر تعبیر به «اِنَّ مِنَ الشِّعْرِ لَحِکَماً» است که بعد از جمله «اَلشِّعرُ مِنْ اِبْلیسَ» از رسول گرامى نقل شده است. چون روشن است که این جمله در مقام مدح اشعار حکمت آمیز است که از شیطانى بودن شعر در جمله قبل، استثنا مى شود. دیگر روایاتى است که در زمینه شعرخوانى و
شعرسرایى امام رضا (علیه السلام) وارد شده است، و در کلمات منقول از امیرمؤمنان (علیه السلام) اشعار متعدّدى دیده مى شود، حتّى دیوان شعرى به آن حضرت منسوب است. از آنچه گذشت مى توان پذیرفت که مقصود از «مکروه بودن شعر حق» در اوّلین روایتى که گذشت، اشعار غیردروغ و مطابق واقع است. یعنى راوى سؤال مى کند: اگرچه دروغ نباشد و محتواى شعر واقعیّت داشته باشد؟ حضرت جواب مى دهد: آرى، شعرى که خالى از حکمت باشد و بى هدف سروده یا خوانده شود، مکروه است اگرچه دروغ نباشد، و الاّ چگونه مى توان پذیرفت خواندن اشعار فراوانى که سراینده آن خود اهل بیت عصمت (علیهم السلام) هستند در شب یا روز جمعه کراهت داشته باشد؟! شاهد این سخن روایتى است که فرزند کُمیت (شاعر معروف اهل بیت) از پدرش نقل مى کند که گفت: من روزى خدمت مولایم امام باقر(علیه السلام) رسیدم; عرض کردم که اى فرزند رسول خدا، من ابیاتى درباره شما گفته ام، اجازه مى دهید بخوانم؟ فرمود: مى دانى که الان ایّام البیض است (و تناسبى با خواندن شعر ندارد). عرض کردم: این اشعار مخصوص شما اهل بیت (علیهم السلام) است. فرمود: بخوان و من شروع کردم به خواندن این اشعار: أضْحَکنِى الدّهر و أبْکانى و الدّهر ذُو صَرف و ألوان... روشن است که اهمیّت ایام البیض کمتر از روز جمعه نیست. ۸ـ در حقّ برادران دینى دعا کند و با ذکر نام آنان، در حقّشان استغفار نماید. چرا که امام صادق (علیه السلام) از پدرش از جدّش از فاطمه صغرى از امام حسین (علیه السلام) از برادرش امام حسن (علیه السلام) نقل مى کند که در شب جمعه مادرم فاطمه (علیها السلام) را دیدم که در محراب عبادت ایستاده بود، پیوسته رکوع مى کرد و سجده بجا مى آورد تا این که فجر طالع شد و شنیدم که براى مؤمنین، آن هم با ذکر اسامى آنان، فراوان دعا مى کرد، در حالى که براى خودش چیزى طلب نکرد. عرض کردم: مادرم! چگونه است که براى دیگران دعا مى کنى، براى خود دعا نمى کنى؟ فرمود: فرزندم! «اَلْجارُ ثُمَّ الدّار; اوّل همسایه، سپس خانه!». مخصوصاً در حقّ اموات از برادران دینى دعا کند، چرا که از امام صادق (علیه السلام) روایت شده: هر کس براى ده نفر از برادران اموات خود در شب جمعه دعا کند اهل بهشت خواهد بود. ۹ـ «جمال الاُسبوع» به سند معتبر از امام صادق (علیه السلام) روایت کرده: کسى که در شب جمعه، خواست نماز شب بخواند در رکعت اوّل، حمد و قل هو اللّه احد و در رکعت دوم حمد و قل یا ایّها الکافرون، رکعت سوم
حمد و الم سجده و رکعت چهارم حمد و یا ایّها المدّثّر و رکعت پنجم حمد و حم سجده و یا حمد و نجم و در رکعت ششم حمد و سوره مُلک و در رکعت هفتم حمد و یس و در رکعت هشتم حمد و واقعه و رکعت نهم حمد و فلق و رکعت دهم حمد و ناس و رکعت یازدهم حمد و قل هو اللّه احد بخواند. ١۰ـ دعاهایى که براى این شب وارد شده را بخواند که ما در این جا به ذکر چند مورد از آنها اکتفا مى کنیم: الف) از رسول گرامى (صلى الله علیه وآله) نقل شده: هر کس این دعا را در شب جمعه یا روز آن هفت مرتبه بخواند اگر در این شب یا روز بمیرد داخل بهشت شود:
اَللّـٰهُمَّ رَبّى لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، خَلَقْتَنى وَاَنـَا عَبْدُکَ وَابْنُ اَمَتِکَ، وَفى قَبْضَتِکَ وَنٰاصِیَتى بِیَدِکَ،
خدایا پروردگار من معبودى جز تو نیست مرا آفریدى و من بنده تو و فرزند کنیز توام و در قبضه قدرت توام و اراده و اختیارم بدست توست
اَمْسَیْتُ عَلىٰ عَهْدِکَ وَوَعْدِکَ مَا اسْتَطَعْتُ، اَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ مٰا صَنَعْتُ،
تا آن جا که توانستم بر عهد و پیمان تو روز را به شب آورم پناه مى برم به تو از شر آنچه کرده ام
اَبُوءُ بِنِعْمَتِکَ وَاَبُوءُ بِذَنْبى، فَاغْفِرْ لى اِنَّهُ لاٰ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ اِلّٰا اَنْتَ.
هم به نعمت تو اعتراف دارم و هم به گناه خود پس گناهم را بیامرز که براستى نیامرزد گناهان را جز تو.
ب) «شیخ طوسى» و «سیّد بن طاووس» و «کفعمى» و «سیّد بن باقى» نوشته اند: مستحب است شب و روز جمعه و شب و روز عرفه این دعا را بخواند، که مطابق آنچه در «مصباح» شیخ طوسى آمده، چنین است:
اَللّـٰهُمَّ مَنْ تَعَبَّأَ وَتَهَیَّأَ وَاَعَدَّ وَاسْتَعَدَّ لِوِفٰادَة اِلىٰ مَخْلُوقٍ رَجٰآءَ رِفْدِهِ، وَطَلَبَ نٰآئِلِهِ وَجٰآئِزَتِهِ،
خدایا هرکس مجهز و آماده و مهیا و مستعد براى ورود بر مخلوقى شده امید دهش و به جستجوى جایزه و بخشش او
فَاِلَیْکَ یٰا رَبِّ تَعْبِئَتى وَاسْتِعْدٰادى، رَجٰآءَ عَفْوِکَ، وَطَلَبَ نٰآئِلِکَ وَجٰآئِزَتِکَ،
پس اى پروردگار من آمادگى و استعداد من بسوى توست و آرزوى عفو تو و خواهش بخشش و جایزه ات را دارم
فَلاٰ تُخَیِّبْ دُعٰآئى، یٰا مَنْ لاٰ یَخیبُ عَلَیْهِ سٰائِلٌ، وَلاٰ یَنْقُصُهُ نٰآئِلٌ،
پس در این خواهشى که دارم نومیدم مکن اى کسى که هیچ خواهنده اى ناامید از درگاهش نرود و هیچ گیرنده عطایى از (کرمش) نکاهد
فَاِنّى لَمْ آتِکَ ثِقَةً بِعَمَلٍ صٰالِحٍ عَمِلْتُهُ، وَلاٰ لِوِفٰادَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ،
و من به اعتماد عمل صالحى که کرده باشم بدرگاهت نیامده و نه به مخلوقى وارد شده ام که از او امیدى داشته باشم
اَتَیْتُکَ مُقِرّاً عَلىٰ نَفْسى بِالْإِسٰآئَةِ وَالظُّلْمِ، مُعْتَرِفاً بِاَنْ لاٰ حُجَّةَ لى وَلاٰ عُذْرَ،
بلکه بدرگاه تو آمده ام در حالى که اقرار دارم که بخود بدى و ستم کرده و معترفم که هیچ دلیل و عذرى هم بر این بدى و ستم نداشته ام،
اَتَیْتُکَ اَرْجُو عَظیمَ عَفْوِکَ الَّذى عَفَوْتَ بِهِ عَنِ الْخٰاطِئینَ،
آمده ام به امید آن عفو عظیم تو که بدان از خطاکاران درگذرى
فَلَمْ یَمْنَعْکَ طُولُ عُکُوفِهِمْ عَلىٰ عَظیمِ الْجُرْمِ اَنْ عُدْتَ عَلَیْهِمْ بِالرَّحْمَةِ،
و توقف طولانى آنها بر جرم بزرگ بازت نداشت از این که باز بدانها مهر ورزى
فَیٰا مَنْ رَحْمَتُهُ وٰاسِعَةٌ، وَعَفْوُهُ عَظیمٌ، یٰا عَظیمُ یٰا عَظیمُ یٰا عَظیمُ،
اى کسى که رحمتش وسیع و گذشتش بزرگ است اى خداى بزرگ اى خداى بزرگ اى خداى بزرگ
لاٰ یَرُدُّ غَضَبَکَ اِلّٰا حِلْمُکَ، وَلاٰ یُنْجى مِنْ سَخَطِکَ اِلَّا التَّضَرُّعُ اِلَیْکَ،
خشم تو را جز بردباریت جلوگیرى نکند و از غضب تو جز زارى به درگاهت چیزى نجات نبخشد
فَهَبْ لى یٰا اِلٰهى فَرَجاً بِالْقُدْرَةِ الَّتى تُحْیى بِهٰا مَیْتَ الْبِلاٰدِ،
پس اى معبود من بدان قدرتى که سرزمینهاى مرده را بدان وسیله زنده مى گردانى گشایشى بر من بخش
وَلاٰ تُهْلِکْنى غَمّاً حَتّىٰ تَسْتَجیبَ لى، وَتُعَرِّفَنِى الْإِجٰابَةَ فى دُعٰآئى،
و مرا به حال اندوه هلاکم مکن تا دعایم را مستجاب کنى و اجابت دعایم را به من بنمایانى
وَاَذِقْنى طَعْمَ الْعٰافِیَةِ اِلىٰ مُنَتَهى اَجَلى، وَلاٰ تُشْمِتْ بى عَدُوّى، وَلاٰ تُسَلِّطْهُ عَلَىَّ، وَلاٰ تُمَکِّنْهُ مِنْ عُنُقى،
و طعم تندرستى را تا پایان عمر به من بچشان و گرفتار شماتت دشمنم مکن و او را بر من مسلط مگردان و بر گردنم سوارش منما
اِلٰهى اِنْ وَضَعْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى یَرْفَعُنى، وَاِنْ رَفَعْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى یَضَعُنى،
خداى من اگر تو مرا پست کنى پس کیست که (بتواند) بلندم کند و اگر تو بلندم کنى پس کیست که (بتواند) پستم کند
وَاِنْ اَهْلَکْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى یَعْرِضُ لَکَ فى عَبْدِکَ، اَوْ یَسْئَلُکَ عَنْ اَمْرِهِ،
و اگر هلاکم کنى پس کیست که درباره این بنده ات متعرض تو شود یا از وضع او از تو پرسش کند
وَقَدْ عَلِمْتُ اَنَّهُ لَیْسَ فى حُکْمِکَ ظُلْمٌ، وَلاٰ فى نَقِمَتِکَ عَجَلَةٌ،
ولى بطور مسلّم این را دانسته ام که در حکم تو ستمى نیست و نه در انتقام تو شتابى است
وَاِنَّما یَعْجَلُ مَنْ یَخٰافُ الْفَوْتَ، وَاِنَّمٰا یَحْتٰاجُ اِلَى الظُّلْمِ الضَّعیفُ، وَقَدْ تَعٰالَیْتَ یٰا اِلٰهى عَنْ ذٰلِکَ عُلُوّاً کَبیراً،
زیرا کسى شتاب (در انتقام) کند که بترسد (فرصت) از دست برود و شخص ناتوان نیازمند به ستم مى باشد و درصورتى که اى معبود من تو از این گونه مطالب بسیار برتر و بزرگترى
اَللّـٰهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِکَ فَاَعِذْنى، وَاَسْتَجیرُ بِکَ فَاَجِرْنى، وَاَسْتَرْزِقُکَ فَارْزُقْنى،
خدایا به تو پناه آرم پس یاریم ده و از تو امان خواهم پس امانم ده و از تو روزى طلبم پس روزیم ده
وَاَتَوَکَّلُ عَلَیْکَ فَاکْفِنى، وَاَسْتَنْصِرُکَ عَلىٰ عَدُوّى فَانْصُرْنى،
و بر تو توکل کنم پس کفایتم فرما وبراى پیروزى بر دشمنم از تو یارى خواهم پس یاریم ده
وَاَسْتَعینُ بِکَ فَاَعِنّى، وَاَسْتَغْفِرُکَ یٰا اِلٰهى فَاغْفِرْ لى، آمینَ آمینَ آمینَ.
و از تو کمک خواهم پس کمکم ده و از تو آمرزش طلبم اى معبود من پس بیامرزم آمین آمین آمین.
ج) خواندن دعاى کمیل که در بخش دعاهاى معروف گذشت. د) خواندن دعاى: «اَللّهُمَّ یا شاهِدَ کُلِّ نَجْوى...» که در شب عرفه نیز خوانده مى شود و در بخش چهارم گذشت. هـ) ده مرتبه بگوید:
«یٰا دٰائِمَ الْفَضْلِ عَلَى الْبَرِیَّةِ، یٰا بٰاسِطَ الْیَدَیْنِ بِالْعَطِیَّةِ، یٰا صٰاحِبَ الْمَوٰاهِبِ السَّنِیَّةِ،
اى کسى که فضل و بخششت بر خلق دائمى است و اى آن که دو دست احسانت به عطابخشى باز است اى دارنده بخشش هاى ارجمند
صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ خَیْرِ الْوَرىٰ سَجِیَّةً، وَاغْفِرْ لَنٰا یٰا ذَا الْعُلىٰ فی هٰذِهِ الْعَشِیَّةِ».
درود فرست برمحمّد و آلش که بهترین مردمند در سرشت و نهاد و بیامرز ما را اى خداى بلندمرتبه در این شب.
یادآورى: این ذکر شریف در کلیّه شبهاى عید نیز خوانده مى شود. و) «شیخ طوسى» و «سیّد بن طاووس» گفته اند: خواندن این دعا در سحر شب جمعه مستحب است:
اَللّـٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وآلِهِ، وَهَبْ لِىَ الْغَدٰاةَ رِضٰاکَ، وَاَسْکِنْ قَلْبى خَوْفَکَ،
خدایا درود فرست بر محمّد و آلش و خشنودى خودرا در این بامداد به من ببخش و خوف خود را در دلم جاى ده
وَاقْطَعْهُ عَمَّنْ سِوٰاکَ، حَتّىٰ لاٰ اَرْجُوَ وَلاٰ اَخٰافَ اِلّٰا اِیّٰاکَ،
و از غیر خود (امیدم را) قطع کن تا بدانجا که امید نداشته باشم و نترسم جز از تو
اَللّـٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَهَبْ لى ثَبٰاتَ الْیَقینِ، وَمَحْضَ الْإِخْلاٰصِ،
خدایا درود فرست بر محمّد و آلش و (اینها را که مى گویم) به من ببخش: یقین ثابت و اخلاص پاک
وَشَرَفَ التَّوْحیدِ، وَدَوٰامَ الْإِسْتِقٰامَةِ، وَمَعْدِنَ الصَّبْرِ، وَالرِّضٰا بِالْقَضٰآءِ وَالْقَدَرِ،
و شرف یگانه پرستى و استقامتى پایدار و کان شکیبایى و خشنود بودن به قضا و قدر
یٰا قٰاضِىَ حَوٰائِجِ السّٰآئِلینَ، یٰا مَنْ یَعْلَمُ مٰا فى ضَمیرِ الصّٰامِتینَ،
اى روا کننده حاجتهاى سائلان و اى داناى نهاد خاموشان
صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وآلِهِ، وَاسْتَجِبْ دُعٰائى، وَاغْفِرْ ذَنْبى، وَاَوْسِعْ رِزْقى،
درود فرست بر محمّد و آلش و دعاى مرا مستجاب گردان و گناهم را بیامرز و روزیم را فراخ کن
وَاقْضِ حَوٰآئِجى فى نَفْسى، وَاِخْوٰانى فى دینى وَاَهْلى،
و حاجتهایم را درباره خودم و برادران دینى ام و خانواده ام برآور
اِلٰهى طُمُوحُ الْأٰمٰالِ قَدْ خٰابَتْ اِلّٰا لَدَیْکَ، وَمَعٰاکِفُ الْهِمَمِ قَدْ تَعَطَّلَتْ اِلّٰا عَلَیْکَ، وَمَذٰاهِبُ الْعُقُولِ قَدْ سَمَتْ اِلّٰا اِلَیْکَ،
خدایا آرمانهاى بلند نومید شد مگر نزد تو و جایگاه همتها معطل ماند جز همتى که بر تو (متوجه) باشد و راه خِرَدها به بن بست رسید جز راهى که بسوى توست
فَاَنْتَ الرَّجٰآءُ وَاِلَیْکَ الْمُلْتَجَأُ، یٰا اَکْرَمَ مَقْصُودٍ، وَاَجْوَدَ مَسْئُولٍ،
پس تویى امید و پناهگاه درگاه توست اى بزرگوارترین کسى که بسویش رو کنند و بخشنده ترین کسى که از او بخواهند
هَرَبْتُ اِلَیْکَ بِنَفْسى یٰا مَلْجَأَ الْهٰارِبینَ بِاَثْقٰالِ الذُّنُوبِ، اَحْمِلُهٰا عَلىٰ ظَهْرى،
بسوى تو گریختم اى پناه گریختگان با بارهاى سنگین گناهانى که بر دوش کشم
لاٰ اَجِدُ لى اِلَیْکَ شٰافِعاً سِوىٰ مَعْرِفَتى بِاَنَّکَ اَقْرَبُ مَنْ رَجٰاهُ الطّٰالِبُونَ، وَاَمَّلَ مٰا لَدَیْهِ الرّٰاغِبُونَ،
و هیچ شفیعى بدرگاه تو نیابم جز این که مى دانم تو نزدیکترین کسى هستى که جویندگان امید به او دارند و آرزومندان آنچه را نزد اوست آرزو کنند
یٰا مَنْ فَتَقَ الْعُقُولَ بِمَعْرِفَتِهِ، وَاَطْلَقَ الأَلْسُنَ بِحَمْدِهِ، وَجَعَلَ مَا امْتَنَّ بِهِ عَلىٰ عِبٰادِهِ فى کِفٰآءٍ لِتَاْدِیَةِ حَقِّهِ،
اى کسى که عقلها را بوسیله معرفت خویش گشودى و زبانها را به ستایش خود باز کردى و قرار دادى آنچه را بر بندگان خود احسان و انعام فرمودى در برابر اداى حق خود
صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ و آلِهِ، وَلاٰ تَجْعَلْ لِلشَّیْطٰانِ عَلىٰ عَقْلى سَبیلاً، وَلاٰ لِلْبٰاطِلِ علىٰ عَمَلى دَلیلاً.
درود فرست بر محمّد و آلش و براى شیطان بر خرد من راهى قرار مده و باطل را راهنماى کردارم مساز.
