اعمال محراب امیرالمؤمنین (علیه السلام) و مناجات آن حضرت

۷- اعمال محراب امیرالمؤمنین (علیه السلام) و مناجات آن حضرت آنگاه نزد محراب امیرمؤمنان (علیه السلام)، همان مکانى که آن حضرت را ضربت زدند مى روى و دو رکعت نماز مى خوانى و پس از تسبیح فاطمه زهرا (علیها السلام) مى گویى:

یٰا مَنْ اَظْهَرَ الْجَمیلَ، وَسَتَرَ الْقَبیحَ، یٰا مَنْ لَمْ یُؤٰاخِذْ بِالْجَریرَةِ، وَلَمْ یَهْتِکِ السِّتْرَ وَالسَّریرَةَ،

اى کسى که زیبایى را آشکار نموده و زشتى را پوشانید، اى کسى که بر گناه مؤاخذه نکرده و پرده آبرو را ندریده و راز باطن را آشکار نکرد،

یٰا عَظیمَ الْعَفْوِ، یٰا حَسَنَ التَّجٰاوُزِ، یٰا وٰاسِعَ الْمَغْفِرَةِ، یٰا بٰاسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَةِ،

اى صاحب عفو بزرگ، اى نیکو گذشت، اى گسترده آمرزش، اى گشاینده دست به رحمت،

یٰا صٰاحِبَ کُلِّ نَجْوىٰ، یٰا مُنْتَهىٰ کُلِّ شَکْوىٰ، یٰا کَریمَ الْصَّفْحِ، یٰا عَظیمَ الرَّجٰآءِ،

اى آگاه از هر گفتگوى پنهانى، اى مرجع نهایى هر شکایت، اى چشم پوش بزرگوار، اى امید بزرگ،

یٰا سَیِّدى صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَافْعَلْ بى مٰا اَنْتَ اَهْلُهُ یٰا کَریمُ

اى آقا و سرور من، بر محمّد و خاندان پاکش درود فرست و آنچه تو شایسته آنى در مورد من انجام ده، اى بزرگوار.

و مناسب است در آن مکان مناجات معروف آن حضرت را بخوانى:

اَللّـٰهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ الْأَمٰانَ یَوْمَ لاٰ یَنْفَعُ مٰالٌ وَلاٰ بَنُونَ، اِلّٰا مَنْ اَتَى اللهَ بِقَلْبٍ سَلیمٍ،

خدایا از تو امان مى خواهم براى روزى که مال و فرزندان سودى ندهد مگر کسى که با دلى پاک در پیشگاه خدا حاضر شود،

وَاَسْئَلُکَ الْأَمٰانَ یَوْمَ یَعَضُّ الظّٰالِمُ عَلىٰ یَدَیْهِ، یَقُولُ یٰا لَیْتَنِى اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبیلاً،

و از تو امان مى خواهم در آن روزى که ظالم هر دو دستش را گزیده و مى گوید: اى کاش همراه پیامبر راهِ (اطاعت) در پیش گرفته بودم،

وَاَسْئَلُکَ الْأَمٰانَ یَوْمَ یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسیمٰاهُمْ، فَیُؤْخَذُ بِالنَّوٰاصى وَالْأَقْدٰامِ،

و از تو امان مى خواهم در روزى که گناهکاران از چهره شان شناخته مى شوند و (مأموران عذاب) موهاى پیش سر و پاهایشان را گرفته (و به دوزخ مى افکنند)،

وَاَسْئَلُکَ الْأَمٰانَ یَوْمَ لاٰ یَجْزى وٰالِدٌ عَنْ وَلَدِهِ، وَلاٰ مَوْلُودٌ هُوَ جٰازٍ عَنْ وٰالِدِهِ شَیْئاً، اِنَّ وَعْدَ اللهِ حَقٌّ،

و از تو امان مى خواهم (در روزى که) پدرى به جاى فرزند و فرزندى به جاى پدر کیفر نشود، و به یقین وعده خدا حقّ است،

وَاَسْئَلُکَ الْأَمٰانَ یَوْمَ لاٰ یَنْفَعُ الظّٰالِمینَ مَعْذِرَتُهُمْ، وَلَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدّٰارِ،

و از تو امان مى خواهم در روزى که عذر خواهى ستمکاران سودى ندهد، و لعنت خدا و جایگاه بد (در دوزخ) براى آنان است،

وَاَسْئَلُکَ الْأَمٰانَ یَوْمَ لاٰ تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئاً، وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلهِ،

و از تو امان مى خواهم در روزى که کسى قدرت بر دیگرى ندارد و کارها در آن روز به دست خداوند است،

وَاَسْئَلُکَ الْأَمٰانَ یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخیهِ، وَاُمِّهِ وَاَبیهِ، وَصٰاحِبَتِهِ وَبَنیهِ، لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنیهِ،

و از تو امان مى خواهم در روزى که انسان از برادر و مادر و پدر و همسر و فرزندانش فرار مى کند و در آن روز هرکس به کار خویش مشغول است،

وَاَسْئَلُکَ الْأَمٰانَ یَوْمَ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدى مِنْ عَذٰابِ یَوْمَئِذ بِبَنیهِ، وَصٰاحِبَتِهِ وَاَخیهِ، وَفَصیلَتِهِ الَّتى تُؤْویهِ، وَمَنْ فِى الْأَرْضِ جَمیعاً ثُمَّ یُنْجیهِ، کَلّٰا اِنَّهٰا لَظىٰ، نَزّٰاعَةً لِلشَّوىٰ،

و از تو امان مى خواهم در روزى که گناهکار دوست دارد که فرزندان و همسر و برادر و قبیله اش که (در دنیا) حامى او بودند و همه مردم روى زمین را در برابر عذاب آن روز فدا کند تا مایه نجاتش گردند، امّا هرگز (نجات نخواهد یافت، آرى) شعله هاى سوزان آتش است که دست و پا و پوست و سر را مى کند و مى بَرد،

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اَنْتَ الْمَوْلىٰ وَاَنَا الْعَبْدُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الْعَبْدَ اِلَّا الْمَوْلىٰ،

مولاى من، اى مولاى من، تویى مولا و منم بنده، و آیا کسى جز مولا بر بنده اش رحم مى کند؟

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اَنْتَ الْمٰالِکُ وَاَنَا الْمَمْلُوکُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَمْلُوکَ اِلَّا الْمٰالِکُ،

مولاى من، اى مولاى من، تویى مالک و منم، مملوک، و آیا کسى جز مالک بر مملوک رحم مى کند؟

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اَنْتَ الْعَزیزُ وَاَنَا الذَّلیلُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الذَّلیلَ اِلَّا الْعَزیزُ،

مولاى من، اى مولاى من، تویى گرامى و منم افتاده، و آیا کسى جز گرامى بر ذلیلِ خوار رحم مى کند؟

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اَنْتَ الْخٰالِقُ وَاَنَا الْمَخْلُوقُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَخْلُوقَ اِلَّا الْخٰالِقُ،

مولاى من، اى مولاى من، تویى آفریننده و منم آفریده شده، و آیا کسى جز آفریننده بر مخلوقش رحم مى کند؟

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اَنْتَ الْعَظیمُ وَاَنَا الْحَقیرُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الْحَقیرَ اِلَّا الْعَظیمُ،

مولاى من، اى مولاى من، تویى بزرگ و منم بى مقدار، و آیا کسى جز (خداى) بزرگ بر (بنده) بى مقدار رحم مى کند؟

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اَنْتَ الْقَوِىُّ وَاَنَا الضَّعیفُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الضَّعیفَ اِلَّا الْقَوِىُّ،

مولاى من، اى مولاى من، تویى توانا و منم ناتوان، و آیا کسى جز توانا بر ناتوان رحم مى کند؟

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اَنْتَ الْغَنِىُّ وَاَنَا الْفَقیرُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الْفَقیرَ اِلَّا الْغَنِىُّ،

مولاى من، اى مولاى من، تویى بى نیاز و منم نیازمند، و آیا کسى جز بى نیاز بر نیازمند رحم مى کند؟

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اَنْتَ الْمُعْطى وَاَنـَا السّٰآئِلُ، وَهَلْ یَرْحَمُ السّٰآئِلَ اِلَّا الْمُعْطى،

مولاى من، اى مولاى من، تویى عطا کننده و منم محتاج، و آیا کسى جز عطا کننده بر محتاج رحم مى کند؟

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اَنْتَ الْحَىُّ وَاَنَا الْمَیِّتُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَیِّتَ اِلَّا الْحَىُّ،

مولاى من، اى مولاى من، تویى زنده و منم مرده، و آیا کسى جز زنده ابدى بر مرده بى جان رحم مى کند؟

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اَنْتَ الْبٰاقى وَاَنَا الْفٰانى، وَهَلْ یَرْحَمُ الْفٰانِىَ اِلَّا الْبٰاقى،

مولاى من، اى مولاى من، تویى باقى و منم فانى، و آیا کسى جز باقى بر فانى رحم مى کند؟

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اَنْتَ الدّٰآئِمُ وَاَنَا الزّٰآئِلُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الزّٰآئِلَ اِلَّا الدّٰائِمُ،

مولاى من، اى مولاى من، تویى جاودان و منم زوال پذیر، و آیا کسى جز جاودان بر زوال پذیر رحم مى کند؟

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اَنْتَ الرّٰازِقُ وَاَنَا الْمَرْزُوقُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَرْزُوقَ اِلَّا الرّٰازِقُ،

مولاى من، اى مولاى من، تویى روزى ده و منم روزى خوار، و آیا کسى جز روزى ده بر روزى خوار رحم مى کند؟

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اَنْتَ الْجَوٰادُ وَاَنَا الْبَخیلُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الْبَخیلَ اِلَّا الْجَوٰادُ،

مولاى من، اى مولاى من، تویى سخاوتمند و منم بخیل، و آیا کسى جز سخاوتمند بر بخیل رحم مى کند؟

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اَنْتَ الْمُعٰافى وَاَنَا الْمُبْتَلىٰ، وَهَلْ یَرْحَمُ الْمُبْتَلىٰ اِلَّا الْمُعٰافى،

مولاى من، اى مولاى من، تویى شفا دهنده و منم بیمار و آیا کسى جز شفا دهنده بر بیمار رحم مى کند؟

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اَنْتَ الْکَبیرُ وَاَنَا الصَّغیرُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الصَّغیرَ اِلَّا الْکَبیرُ،

مولاى من، اى مولاى من، تویى بزرگ و منم کوچک و آیا کسى جز بزرگ بر کوچک رحم مى کند؟

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اَنْتَ الْهٰادى وَاَنَا الضّٰآلُّ، وَهَلْ یَرْحَمُ الضّٰآلَّ اِلَّا الْهٰادى،

مولاى من، اى مولاى من، تویى هدایت کننده و منم گمراه، و آیا کسى جز هدایت کننده بر گمراه رحم مى کند؟

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اَنْتَ الرَّحْمٰنُ وَاَنَا الْمَرْحُومُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَرْحُومَ اِلَّا الرَّحْمٰنُ،

مولاى من، اى مولاى من، تویى بخشنده و منم نیازمندِ بخشش، و آیا کسى جز بخشنده بر نیازمندِ بخشش رحم مى کند؟

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اَنْتَ السُّلْطٰانُ وَاَنَا الْمُمْتَحَنُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الْمُمْتَحَنَ اِلَّا السُّلْطٰانُ،

مولاى من، اى مولاى من، تویى فرمانروا و منم گرفتار امتحان، و آیا کسى جز فرمانروا برگفتار رحم مى کند؟

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اَنْتَ الدَّلیلُ وَاَنَا الْمُتَحَیِّرُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الْمُتَحَیِّرَ اِلَّا الدَّلیلُ،

مولاى من، اى مولاى من تویى راهنما و منم سرگردان، و آیا کسى جز راهنما بر سرگردان رحم مى کند؟

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اَنْتَ الْغَفُورُ وَاَنَا الْمُذْنِبُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الْمُذْنِبَ اِلَّا الْغَفُورُ،

اى مولاى من، اى مولاى من، تویى آمرزنده و منم گناهکار، و آیا کسى جز آمرزنده بر گناهکار رحم مى کند؟

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اَنْتَ الْغٰالِبُ وَاَنَا الْمَغْلُوبُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَغْلُوبَ اِلَّا الْغٰالِبُ،

مولاى من، اى مولاى من، تویى پیروز و منم شکست خورده و آیا کسى جز پیروز بر شکست خورده رحم مى کند؟

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اَنْتَ الرَّبُّ وَاَنَا الْمَرْبُوبُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَرْبُوبَ اِلَّا الرَّبُّ،

مولاى من، اى مولاى من، تویى پروردگار و منم پرورش یافته، و آیا کسى جز پروردگار بر پرورش یافته رحم مى کند؟

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اَنْتَ الْمُتَکَبِّرُ وَاَنَا الْخٰاشِعُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الْخٰاشِعَ اِلَّا الْمُتَکَبِّرُ،

مولاى من، اى مولاى من، تویى بزرگ منش و منم افتاده، و آیا کسى جز بزرگ منش بر افتاده رحم مى کند؟

مَوْلاٰىَ یٰا مَوْلاٰىَ، اِرْحَمْنى بِرَحْمَتِکَ، وَارْضَ عَنّى بِجُودِکَ وَکَرَمِکَ وَفَضْلِکَ،

مولاى من، اى مولاى من، به رحمتت بر من رحم کن،و به بخشش و کرم و لطفت از من خشنود باش،

یٰا ذَا الْجُودِ وَالْإِحْسٰانِ، وَالطَّوْلِ وَالْإِمْتِنٰانِ، بِرَحْمَتِکَ یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمینَ.

اى صاحب بخشش و نیکى و قدرت و امتنان، به رحمتت اى مهربان ترین مهربانان.