زیارات مطلقه؛ زیارت امین الله
زیارات مطلقه ١- زیارت امین الله این زیارت را «علاّمه مجلسى» از جهت سند، از صحیح ترین زیارات مى داند و مرحوم حاج شیخ عباس قمى (در مفاتیح الجنان) آن را در نهایت اعتبار معرّفى مى کند. جابر جعفى از امام باقر (علیه السلام) نقل مى کند که فرمود: پدرم على بن الحسین (علیه السلام) بعد از شهادت پدرش (از فرط غصّه و اندوه و) براى کراهتى که از حشر و نشر با مردم داشت چند سالى دور از مردم زندگى مى کرد، و گاه به سوى عراق به قصد زیارت پدر و جدّش حرکت مى کرد و کسى از آن خبر نداشت، روزى به قصد زیارت امیرمؤمنان صلوات الله علیه حرکت کرد و من نیز، همراه او بودم و هیچ جنبنده و صاحب روحى غیر از دو ناقه، با ما نبود; وقتى به نجف ـ از بلاد کوفه ـ رسیدیم، دیدیم که در مکان خاصّى توقّف کرد و گریست; به حدّى که محاسن شریفش با اشک چشمش تر شد و گفت: السلام علیک یا امیرالمؤمنین... تا آخر این زیارت که خواهد آمد. در هر حال، سندى که در «مزار کبیر» براى این زیارت آمده، چنین است: جابر جعفى از امام محمّد باقر (علیه السلام) نقل مى کند که امام زین العابدین (علیه السلام) به زیارت قبر امیر مؤمنان (علیه السلام) آمد و کنار قبر آن حضرت ایستاد و گریست و گفت:
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا اَمینَ اللهِ فى اَرْضِهِ، وَحُجَّتَهُ عَلىٰ عِبٰادِهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا اَمیرَالْمُؤْمِنینَ،
سلام بر تو اى امین خدا بر روى زمینش و حجّت او بر بندگانش، سلام بر تو اى امیرمؤمنان،
اَشْهَدُ اَنَّکَ جٰاهَدْتَ فِى اللهِ حَقَّ جِهٰادِهِ، وَعَمِلْتَ بِکِتٰابِهِ، وَاتَّبَعْتَ سُنَنَ نَبِیِّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ،
گواهى مى دهم که تو در راه خدا به شایستگى جهاد نموده و به کتابش عمل کرده و از سنّت پیامبرش ـ که درود خدا بر او و خاندان پاکش باد ـ پیروى نمودى
حَتّىٰ دَعٰاکَ اللهُ اِلىٰ جِوٰارِهِ، فَقَبَضَکَ اِلَیْهِ بِاخْتِیٰارِهِ،
تا اینکه خداوند تو را به جوار قربش فرا خواند و تو را به اختیار خود قبض روح کرد
وَاَلْزَمَ اَعْدٰائَکَ الْحُجَّةَ مَعَ مٰالَکَ مِنَ الْحُجَجِ الْبٰالِغَةِ عَلىٰ جَمیعِ خَلْقِهِ،
و دشمنانت را به پذیرش حجّت و دلیل تو وادار ساخت با آن همه حجّت هاى رساى دیگر که بر تمامى مخلوقاتش دارى،
اَللّـٰهُمَّ فَاجْعَلْ نَفْسى مُطْمَئِنَّةً بِقَدَرِکَ، رٰاضِیَةً بِقَضٰآئِکَ،
خدایا قرار ده نفسم را مطمئن به تقدیرت، خشنود به مقدّراتت،
مُولِعَةً بِذِکْرِکَ وَدُعٰآئِکَ، مُحِبَّةً لِصَفْوَةِ اَوْلِیٰآئِکَ، مَحْبُوبَةً فى اَرْضِکَ وَسَمٰآئِکَ،
شیفته یاد و دعایت، دوستدار برگزیده اولیائت، محبوب در زمین و آسمانت،
صٰابِرَةً عَلىٰ نُزُولِ بَلاٰئِکَ، شٰاکِرَةً لِفَوٰاضِلِ نَعْمٰآئِکَ، ذٰاکِرَةً لِسَوٰابِـغِ آلآٰئِکَ،
شکیبا بر نزول بلایت، شکرگزار نعمت هاى ظاهرى فراوانت، یادکننده نعمت هاى باطنى بى شمارت،
مُشْتٰاقَةً اِلىٰ فَرْحَةِ لِقٰآئِکَ، مُتَزَوِّدَةً التَّقْوىٰ لِیَوْمِ جَزٰآئِکَ، مُسْتَنَّةً بِسُنَنِ اَوْلِیٰآئِکَ،
مشتاق دیدار مسرّت بخشت، توشه بردارنده تقوا براى روز جزایت، پیرو سنّت هاى اولیائت،
مُفٰارِقَةً لِأَخْلاٰقِ اَعْدٰائِکَ، مَشْغُولَةً عَنِ الدُّنْیٰا بِحَمْدِکَ وَثَنٰآئِکَ
دورى کننده از اخلاق دشمنانت، سرگرم از دنیا به ستایش و ثنایت (قرار ده)
سپس گونه مبارک خود را بر قبر گذاشت و گفت:
اَللّـٰهُمَّ اِنَّ قُلُوبَ الْمُخْبِتینَ اِلَیْکَ وٰالِهَةٌ، وَسُبُلَ الرّٰاغِبینَ اِلَیْکَ شٰارِعَةٌ،
خدایا به یقین دلهاى فروتنان به درگاهت، شیفته است، و راه هاى علاقمندان به سوى تو نمایان است،
وَاَعْلاٰمَ الْقٰاصِدینَ اِلَیْکَ وٰاضِحَةٌ، وَاَفْئِدَةَ الْعٰارِفینَ مِنْکَ فٰازِعَةٌ،
و نشانه هاى قاصدانت آشکار است، و دل هاى عارفانت بى قرار است
وَاَصْوٰاتَ الدّٰاعینَ اِلَیْکَ صٰاعِدَةٌ، وَاَبْوٰابَ الْإِجٰابَةِ لَهُمْ مُفَتَّحَةٌ،
و صداهاى دعاکنندگان به سوى تو بلند است، و درهاى پذیرش بندگانت گشوده است،
وَدَعْوَةَ مَنْ نٰاجٰاکَ مُسْتَجٰابَةٌ، وَتَوْبَةَ مَنْ اَنٰابَ اِلَیْکَ مَقْبُولَةٌ،
و دعاى آن کس که با تو راز و نیاز کند مستجاب است، و توبه آن کس که به سوى تو بازگردد پذیرفته است،
وَعَبْرَةَ مَنْ بَکىٰ مِنْ خَوْفِکَ مَرْحُومَةٌ، وَالْإِغٰاثَةَ لِمَنِ اسْتَغٰاثَ بِکَ مَوْجُودَةٌ،
و اشک آن کس که از ترس تو بگرید مورد ترحّم است، و فریادرسیت براى آن کس که از تو یارى طلبد مهیّاست،
وَالْإِعٰانَةَ لِمَنِ اسْتَعٰانَ بِکَ مَبْذُولَةٌ، وَعِدٰاتِکَ لِعِبٰادِکَ مُنْجَزَةٌ،
و کمکت براى آن کس که از تو کمک خواهد فراهم است و وعده هایت بر بندگانت حتمى است،
وَزَلَلَ مَنِ اسْتَقٰالَکَ مُقالَةٌ، وَاَعْمٰالَ الْعٰامِلینَ لَدَیْکَ مَحْفُوظَةٌ،
و لغزش هاى آن کس که از تو پوزش طلبد نادیده گرفته شده است و اعمال عمل کنندگان در نزدت محفوظ است
وَاَرْزٰاقَکَ اِلَى الْخَلاٰئِقِ مِنْ لَدُنْکَ نٰازِلَةٌ، وَعَوٰآئِدَ الْمَزیدِ اِلَیْهِمْ وٰاصِلَةٌ،
و روزیهایت بر آفریدگان از نزدت نازل است و بهره هاى فراوان به ایشان مى رسد،
وَذُنـُوبَ الْمُسْتَغْفِرینَ مَغْفُورَةٌ، وَحَوٰآئِجَ خَلْقِکَ عِنْدَکَ مَقْضِیَّةٌ،
و گناهان آمرزش خواهان آمرزیده است، و نیازهاى مخلوقات در پیشگاهت برآورده شده است،
وَجَوٰآئِزَ السّٰآئِلینَ عِنْدَکَ مُوَفَّرَةٌ، وَعَوٰآئِدَ الْمَزیدِ مُتَوٰاتِرَةٌ،
و پاداش هاى درخواست کنندگان در پیشگاهت فراوان و بهره هاى بسیار (در نزدت) پى در پى است،
وَمَوٰآئِدَ الْمُسْتَطْعِمینَ مُعَدَّةٌ، وَمَنٰاهِلَ الظِّمٰآءِ مُتْرَعَةٌ،
و سفره هاى نعمت طعام خواهانت مهیّا و چشمه هاى آب (در نزدت) براى تشنگان پر آب است،
اَللّـٰهُمَّ فَاسْتَجِبْ دُعٰآئى، وَاقْبَلْ ثَنٰآئى، وَاجْمَعْ بَیْنى وَبَیْنَ اَوْلِیٰآئى،
خدایا دعایم را اجابت کن، و ستایشم را بپذیر، و مرا با اولیائم گرد هم جمع کن،
بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَعَلِىٍّ وَفاطِمَةَ، وَالْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ،
به حق محمّد و على و فاطمه و حسن و حسین،
اِنَّکَ وَلِىُّ نَعْمٰآئى، وَمُنْتَهىٰ مُنٰاىَ، وَغٰایَةُ رَجٰائى فى مُنْقَلَبى وَمَثْوٰاىَ
زیرا که تویى ولى نعمت و سرپرستم و نهایت آرزو و امیدم در محلّ بازگشت و قرارگاهم (خدایا)
در کامل الزیارات بعد از این زیارت، این فقرات نیز آمده است:
اَنْتَ اِلـٰهى وَسَیِّدى وَمَوْلاٰىَ، اِغْفِرْ لِأَوْلِیٰآئِنٰا، وَکُفَّ عَنّٰا اَعْدٰآئَنٰا، وَاشْغَلْهُمْ عَنْ اَذٰانٰا،
تویى معبود و سرور و مولاى من، دوستان ما رابیامرز، و دشمنانمان را از ما بازدار، و آنها را از آزارمان منحرف کن،
وَاَظْهِرْ کَلِمَةَ الْحَقِّ وَاجْعَلْهَا الْعُلْیٰا، وَاَدْحِضْ کَلِمَةَ الْبٰاطِلِ وَاجْعَلْهَا السُّفْلىٰ، اِنَّکَ عَلىٰ کُلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ.
و کلمه حق را آشکار گردان و آن را برتر قرار ده، و کلمه باطل را از بین ببر و آن را در جایگاه پست قرار ده، زیرا که تو بر هر چیز توانایى.
آنگاه امام باقر (علیه السلام) فرمود: هر که از شیعیان ما این زیارت و دعا را نزد قبر امیرالمؤمنین (علیه السلام) یا نزد قبر یکى از ائمّه (علیهم السلام) بخواند، خداوند متعال، این زیارت و دعاى او را در طومارى از نور بالا مى برد و مهر حضرت محمّد (صلى الله علیه وآله) بر آن زده شود و این گونه محفوظ بماند تا تسلیم قائم آل محمّد (علیهم السلام) شود. مطابق آنچه در کتاب مزار کبیر و بحارالانوار آمده است: این زیارت شریفه هم از زیارات مُطلقه محسوب مى شود و هم از زیارات مخصوصه روز غدیر و هم از زیارات جامعه که در جمیع روضات مقدّسه ائمّه (علیهم السلام) خوانده مى شود.
