نماز پیغمبر اکرم (صلّی الله علیه وآله)

فصل اوّل نمازهاى چهارده معصوم (علیهم السلام) ١- نماز پيغمبر اکرم (صلّی الله علیه وآله) «سیّد بن طاووس» به سند معتبر از امام رضا (علیه السلام) روایت کرده است که از آن حضرت سؤال کردند از نماز جعفر طیّار (رحمه الله)؛ امام (علیه السلام) فرمود: چرا از نماز رسول خدا (صلى الله علیه وآله) غافل هستى؟! آن مرد عرض کرد: آن نماز را به من تعلیم فرما. حضرت فرمود: نماز پیغمبر اکرم (صلى الله علیه وآله) دو رکعت است که در هر رکعت یک مرتبه سوره «حمد» و پانزده مرتبه سوره «قدر» (انّا انزلناه) را مى خوانى؛ همچنین در رکوع - پس از ذکر رکوع - و همچنین پس از سر برداشتن از رکوع - آنگاه که ایستاده اى - و در سجده اوّل - پس از ذکر سجده - و همچنین پس از سر برداشتن از سجده - آنگاه که نشسته اى - و در سجده دوم - پس از ذکر سجده - و همچنین پس از سر برداشتن از سجده نیز در هر یک از این موارد، پانزده مرتبه سوره «قدر» را مى خوانى. پس از اتمام نماز، خداوند گناهانت را مى آمرزد و حاجتت را روا مى سازد، و آنگاه این دعا را مى خوانى:

لاٰ اِلـٰهَ اِلَّا اللهُ، رَبُّنا وَرَبُّ آبٰآئِنَا الأَوَّلینَ، لاٰ اِلـٰهَ اِلَّا اللهُ، اِلٰهاً وٰاحِداً وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ،

معبودى نیست جز خدا پروردگار ما و پروردگار پدران پیشین ما معبودى نیست جز خدا معبود یگانه و ما تسلیم اوییم

لاٰ اِلـٰهَ اِلَّا اللهُ، لاٰ نَعْبُدُ اِلّٰا اِیّٰاهُ، مُخْلِصینَ لَهُ الدِّینَ وَلَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ،

معبودى نیست جز خدا و نپرستیم جز او را و دینمان خالص براى اوست اگرچه ناخوش دارند مشرکان

لاٰ اِلـٰهَ اِلَّا اللهُ، وَحْدَهُ وَحْدَهُ [وَحْدَهُ]، اَنْجَزَ وَعْدَهُ، وَنَصَرَ عَبْدَهُ، وَاَعَزَّ جُنْدَهُ، وَهَزَمَ الأَحْزٰابَ وَحْدَهُ،

معبودى نیست جز خداى یگانه یکتاى یکتا که به وعده اش وفا کرد و بنده اش را یارى نمود و سپاه خویش را عزیز گردانید و احزاب (دشمن) را به تنهایى منهزم ساخت

فَلَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلىٰ کُلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ،

پس سلطنت خاص اوست و ستایش از آن اوست و اوست بر هر کارى توانا

اَللّـٰهُمَّ اَنْتَ نُورُ السَّمٰوٰاتِ وَالْأَرْضِ وَمَنْ فیهِنَّ،

خدایا تویى روشنى بخش آسمانها و زمین و آنچه در آنهاست

فَلَکَ الْحَمْدُ، وَاَنْتَ قَیّٰامُ السَّمٰوٰاتِ وَالْأَرْضِ وَمَنْ فیهِنَّ،

پس ستایش خاص توست و تویى برپا دارنده آسمانها و زمین و آنچه در آنهاست

فَلَکَ الْحَمْدُ، وَاَنْتَ الْحَقُّ وَوَعْدُکَ الْحَقُّ، فَقَوْلُکَ حَقٌّ، وَاِنْجٰازُکَ حَقٌّ، وَالْجَنَّةُ حَقٌّ، وَالنّٰارُ حَقٌّ،

پس (باز هم) ستایش خاص توست و تو خود حقى و وعده ات حق است پس گفتارت حق است و وفاى تو حق است و بهشت حق است و دوزخ حق است

اَللّـٰهُمَّ لَکَ اَسْلَمْتُ، وَبِکَ آمَنْتُ، وَعَلَیْکَ تَوَکَّلْتُ، وَبِکَ خٰاصَمْتُ، وَاِلَیْکَ حٰاکَمْتُ،

خدایا در برابرت تسلیمم و به تو ایمان دارم و بر تو توکل کنم و به امید تو با خصم روبه رو شوم و به سوى تو قضاوت را آورم

یٰا رَبِّ یٰا رَبِّ یٰا ربِّ، اِغْفِرْ لى مٰا قَدَّمْتُ وَمٰا اَخَّرْتُ، وَمٰا اَسْرَرْتُ وَاَعْلَنْتُ،

پروردگارا پروردگارا پروردگارا بیامرز برایم گناهانى که از پیش کردم و از این پس کنم و آنچه در پنهان کردم و آنچه آشکار کردم

اَنْتَ اِلٰهى لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ،

تو معبود منى خدایى جز تو نیست درود فرست بر محمّد و آل محمد

وَاغْفِرْ لى وَارْحَمْنى، وَتُبْ عَلَىَّ اِنَّکَ اَنْتَ التَّوٰابُ الرَّحیمُ.

و بیامرز مرا و به من رحم کن و توبه ام بپذیر که براستى تویى توبه پذیر مهربان.

«علاّمه مجلسى» پس از ذکر این نماز مى گوید: این نماز از نمازهاى مشهور است که علماى شیعه در کتب خود روایت کرده اند.