کیفیت استفاده از تربت حسینی

کیفیت استفاده از تربت حسینی: در ارتباط با آداب نگهدارى تربت حسینى و کیفیّت بهره گیرى از آن نیز روایاتى وارد شده است: ١ـ از ابوحمزه ثمالى نقل شده: خدمت امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: اصحاب را مى بینم که از خاک قبر امام حسین (علیه السلام) برمى دارند و از آن (باذن الله) شفا طلب مى کنند، آیا واقعاً در آن شفا وجود دارد؟ فرمود: «از خاکى که از فاصله میان قبر تا چهار میل برمى دارند، مى توان براى درمان دردها بهره جست، و هر کس یقین به شفاى آن داشته باشد هرگاه از آن شفا بجوید بِاذن الله کفایتش مى کند». ۲ـ در روایت دیگرى آمده است که هرگاه کسى از شما خواست از تربت بهره گیرد، نخست آن را ببوسد، سپس بر دو دیده اش بگذارد و بر سایر بدن بمالد و بگوید:

اَللّـٰهُمَّ بِحَقِّ هذِهِ التُّرْبَةِ، وَبِحَقِّ مَنْ حَلَّ بِهٰا، وَثَوىٰ فیهٰا،

خدایا به حقّ این تربت (پاک) و به حقّ آن که در آن اقامت گزیده و به خاک سپرده شده

وَبِحِقِّ اَبیهِ وَاُمِّهِ وَاَخیهِ، وَالْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِهِ، وَبِحَقِّ الْمَلاٰئِکَةِ الْحٰآفّینَ بِهِ،

و به حقّ پدر و مادر و برادرش و امامان از فرزندانش و به حقّ فرشتگانى که او را در بر گرفته اند،

اِلّٰا جَعَلْتَهٰا شِفٰآءً مِنْ کُلِّ دٰآءٍ، وَبُرْءاً مِنْ کُلِّ مَرَضٍ، وَنَجٰاةً مِنْ کُلِّ آفَةٍ، وَحِرْزاً مِمّٰا اَخٰافُ وَاَحْذَرُ.

این تربت را درمان هر بیمارى و بهبودى از هر مرض و نجات از هر آفت و مایه ایمنى از هر چه مى ترسم و هراس دارم قرار دهى.

سپس از آن استفاده کند. ۳ـ و نیز در روایتى آمده: هر گاه خواستى از تربت امام حسین (علیه السلام) استفاده کنى بگو:

بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ، اَللّـٰهُمَّ اجْعَلْهُ رِزْقاً واسِعاً، وَعِلْماً نٰافِعاً، وَشِفٰآءً مِنْ کُلِّ دٰآءٍ، اِنَّکَ عَلىٰ کُلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ.

به نام خدا و به کمک خدا، خدایا این تربت را روزى وسیع و علم سود بخش و درمان هر بیمارى قرار ده، چرا که تو بر هر چیز توانایى.

۴ـ مستحب است قدرى تربت حسینى به همراه میّت، داخل قبر گذاشته شود، و در روایت دیگرى وارد شده که با حنوطش مخلوط گردد. ۵ـ مستحب است سجده کردن بر تربت امام حسین (علیه السلام) که حجاب هاى هفتگانه را باز مى کند و سبب قبولى نماز و بالا رفتن آن به آسمانها مى شود. ۶ـ مستحب است از آن، تسبیح بسازند و با چنین تسبیحى ذکر گویند که فضیلت عظیم دارد و مادامى که در دست صاحبش مى باشد، تسبیح خدا مى گوید هر چند صاحبش تسبیح نگوید. یادآورى: ١ـ همان گونه که از مجموع روایات فوق به دست آمد، باید حریم تربت حسینى را پاس داشت و به گونه اى آن را نگهدارى کرد که بى حرمتى پیش نیاید، زیر دست و پا نماند، در راه نریزند و آلوده نکنند. ۲ـ مشهور میان علما این است که خوردن گل و خاک، مطلقاً جایز نیست مگر تربت مقدّسه امام حسین (علیه السلام) که آن هم صرفاً به قصد شفا جایز است، و احتیاط آن است که بیش از یک عدس نباشد. ۳ـ در این که مقصود از تربت حسینى، خاکِ چه مقدار فاصله از زمین کربلا مى باشد، تعبیرات روایات

گوناگون است؛ البتّه هر چه نزدیکتر به قبر مقدّس باشد، بهتر است.