دعای حج
شیخ کلینی در کتاب «کافی» از ابوبصیر روایت کرده: که امام صادق(علیه‌السلام) در ماه رمضان این دعا را می‌خواند:
اللّٰهُمَّ إِنِّى بِكَ وَمِنْكَ أَطْلُبُ حاجَتِى
خدایا، من به وسیله‌ی تو از تو حاجتم را درخواست می‌کنم
وَمَنْ طَلَبَ حاجَةً إِلَى النَّاسِ فَإِنِّى لَا أَطْلُبُ حاجَتِى إِلّا مِنْكَ وَحْدَكَ لا شَرِيكَ لَكَ،
و هرکه حاجت خویش از مردم بخواهد همانا من حاجتم را نمی‌خواهم مگر از تو، یگانه‌ای، شریکی برای تو نیست،
وَأَسْأَلُكَ بِفَضْلِكَ وَرِضْوانِكَ أَنْ تُصَلِّىَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَأَهْلِ بَيْتِهِ
به حق احسان و لطف و خشنودی‌ات از تو می‌خواهم که بر محمّد و اهل‌بیتش درود فرستی
وَأَنْ تَجْعَلَ لِى فِى عامِى هٰذَا إِلىٰ بَيْتِكَ الْحَرامِ سَبِيلاً حِجَّةً مَبْرُورَةً مُتَقَبَّلَةً
و در این سال برایم راهی به سوی کعبه قرار دهی، با زیارتی پاک و پذیرفته، پاکیزه
زاكِيةً خالِصَةً لَكَ تَقَرُّبِها عَيْنِى، وَتَرْفَعُ بِها دَرَجَتِى،
و خالص برای خودت که دیده‌ام به آن روشن شود و مرتبه‌ام به آن بالا رود،
وَتَرْزُقَنِى أَنْ أَغُضَّ بَصَرِى، وَأَنْ أَحْفَظَ فَرْجِى، وَأَنْ أَكُفَّ بِها عَنْ جَمِيعِ مَحارِمِكَ
خدایا به من روزی کن که دیده‌ام را از حرام فرو بندم و شهوتم را نگاه دارم و خود را از همه حرام‌هایت بازدارم
حَتَّىٰ لَايَكُونَ شَىْءٌ آثَرَ عِنْدِى مِنْ طاعَتِكَ وَخَشْيَتِكَ وَالْعَمَلِ بِما أَحْبَبْتَ، وَالتَّرْكِ لِما كَرِهْتَ وَنَهَيْتَ عَنْهُ
تا آنجا که چیزی نزد من برتر از طاعت و ترس از تو نباشد و توفیق عمل به آنچه واجب کردی و ترک آنچه نپسندیدی و از آن نهی نمودی
وَاجْعَلْ ذٰلِكَ فِى يُسْرٍ وَيَسارٍ وَعافِيَةٍ وَمَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَىَّ،
و همه این‌ها را در کنار آسانی و فراوانی و تندرستی و آنچه به من نعمت دادی قرار ده
وَأَسْأَلُكَ أَنْ تَجْعَلَ وَفاتِى قَتْلاً فِى سَبِيلِكَ تَحْتَ رايَةِ نَبِيِّكَ مَعَ أَوْلِيائِكَ
و از تو می‌خواهم مرگم را کشته شدن در راهت در زیر پرچم پیامبرت همراه با اولیایت قرار دهی
وَأَسْأَلُكَ أَنْ تَقْتُلَ بِى أَعْداءَكَ وَأَعْداءَ رَسُولِكَ،
و از تو می‌خواهم که به وسیله من دشمنان خود و رسولت را نابود کنی
وَأَسْأَلُكَ أَنْ تُكْرِمَنِى بِهَوانِ مَنْ شِئْتَ مِنْ خَلْقِكَ وَلَا تُهِنِّى بِكَرامَةِ أَحَدٍ مِنْ أَوْ لِيائِكَ
و از تو درخواست می‌کنم که مرا گرامی داری با خوار کردن آن که از خلق خود می‌خواهی و خوار نکنی مرا به گرامی داشتن احدی از اولیایت،
اللّٰهُمَّ اجْعَلْ لِى مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلاً، حَسْبِىَ اللّٰهُ، مَا شَاءَ اللّٰهُ.
خدایا برایم همراه پیامبر راهی به خوشبختی قرار ده، خدا مرا بس است، آنچه خدا خواهد شود
نویسنده گوید: این دعا موسوم به «دعای حجّ» است، سید در «اقبال» خواندن آن را در شب‌های ماه رمضان، پس از مغرب، از امام صادق(علیه‌السلام) روایت کرده و کفعمی در کتاب «بلدالامین» فرموده: در هر روز از ماه رمضان و در شب اوّل آن، خواندن این دعا مستحب است و شیخ مفید در کتاب «مقنعه» آن را برای خصوص شب اول ماه پس از نماز مغرب روایت کرده.
