91. سوره شمس - 15 آیه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا
به نام خداوند رحمتگر مهربان سوگند به خورشيد و تابندگى‌اش،
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا
سوگند به مه چون پى [خورشيد] رود.
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا
سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند،
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا
سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد،
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا
سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت،
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا
سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد،
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا
سوگند به نفس و آن كس كه آن را درست كرد؛
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا
سپس پليدكارى و پرهيزگارى‌اش را به آن الهام كرد،
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا
كه هر كس آن را پاك گردانيد، قطعاً رستگار شد،
وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا
و هر كه آلوده‌اش ساخت، قطعاً درباخت.
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا
[قوم] ثمود به سبب طغيان خود به تكذيب پرداختند.
إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا
آنگاه كه شقى‌ترينشان بر[پا] خاست.
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا
پس فرستاده خدا به آنان گفت: «زنهار! ماده‌شتر خدا و [نوبت] آب‌خوردنش را [حرمت نهيد]».
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا
و[لى] دروغزنش خواندند و آن [ماده‌شتر] را پى كردند، و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاك يكسان كرد.
وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا
و از پيامد كار خويش، بيمى به خود راه نداد.
