96. سوره علق - 19 آیه

خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ

انسان را از عَلَق آفريد.

اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ

بخوان، و پروردگار تو كريمترين [كريمان‌] است.

الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ

همان كس كه به وسيله قلم آموخت.

عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ

آنچه را كه انسان نمى‌دانست [بتدريج به او] آموخت.

كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَىٰ

حقاً كه انسان سركشى مى‌كند،

أَن رَّآهُ اسْتَغْنَىٰ

همين كه خود را بى‌نياز پندارد.

إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ

در حقيقت، بازگشت به سوى پروردگار توست.

أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ

آيا ديدى آن كس را كه باز مى‌داشت،

عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ

بنده‌اى را آنگاه كه نماز مى‌گزارد؟

أَرَأَيْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ

چه پندارى اگر او بر هدايت باشد،

أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ

يا به پرهيزگارى وادارد [براى او بهتر نيست‌]؟

أَرَأَيْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ

[و باز] آيا چه پندارى [كه‌] اگر او به تكذيب پردازد و روى برگرداند [چه كيفرى در پيش دارد]؟

أَلَمْ يَعْلَم بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ

مگر ندانسته كه خدا مى‌بيند؟

كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ

زنهار، اگر باز نايستد، موى پيشانى [او] را سخت بگيريم؛

نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ

[همان‌] موى پيشانى دروغزن گناه‌پيشه را.

فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ

[بگو] تا گروه خود را بخواند.

سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ

بزودى آتشبانان را فرا خوانيم.

كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِب ۩

زنهار! فرمانش مَبَر، و سجده كن، و خود را [به خدا] نزديك گردان.