زیارت مخصوص نیمۀ شعبان
۵- زیارت مخصوص نیمۀ شعبان زیارت امام حسین (علیه السلام) در نیمه شعبان نیز از اهمّیّت فوق العاده اى برخوردار است و روایات زیادى در فضیلت آن وارد شده، از جمله این که به چند سند معتبر از امام زین العابدین (علیه السلام) و امام جعفر صادق (علیه السلام) نقل شده که: هر کس مصافحه ١۲۴ هزار پیامبر را مى خواهد در نیمه شعبان، زیارت ابى عبدالله الحسین (علیه السلام) را بجاى آورد، چرا که فرشتگان و ارواح پیامبران در چنین زمانى به زیارت آن حضرت مى آیند، (پس خوشا به حال کسى که با ایشان مصافحه کند و آنان نیز با او مصافحه نمایند); که پنج پیامبر اولوالعزم: نوح و ابراهیم و موسى و عیسى و محمّد (صلى الله علیه وآله) نیز از جمله آنانند. براى نیمه شعبان نیز زیارت دیگرى نقل شده که «شیخ کفعمى» در «بلد الامین» آن را از امام صادق (علیه السلام) این چنین آورده است: بعد از اذن دخول در حالى که غسل کرده اى، نزد قبر آن حضرت مى ایستى و مى گویى:
اَلْحَمْدُ لِلهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْعَبْدُ الصّٰالِحُ الزَّکىُّ،
حمد و ستایش مخصوص خداوند بلند مرتبه و بزرگ است، سلام بر تو اى بنده شایسته و پاکیزه،
اُودِعُکَ شَهٰادَةً مِنّى لَکَ تُقَرِّبُنى اِلَیْکَ فى یَوْمِ شَفٰاعَتِکَ،
گواهى خود را براى تو به ودیعه مى سپارم تا در روز شفاعتت مرا به تو نزدیک کند،
اَشْهَدُ اَنَّکَ قُتِلْتَ وَلَمْ تَمُتْ، بَلْ بِرَجٰآءِ حَیٰاتِکَ حَیِیَتْ قُلُوبُ شیعَتِکَ، وَبِضِیٰآءِ نُورِکَ اهْتَدَى الطّٰالِبُونَ اِلَیْکَ،
گواهى مى دهم که تو کشته شدى ولى زنده اى و به امید زنده بودنت دلهاى شیعیانت زنده است، و طالبان وصالت در پرتو نورت هدایت یافتند،
وَاَشْهَدُ اَنَّکَ نُورُ اللهِ الَّذى لَمْ یُطْفَأْ وَلاٰ یُطْفَأُ اَبَداً، وَاَنَّکَ وَجْهُ اللهِ الَّذى لَمْ یَهْلِکْ وَلاٰ یُهْلَکُ اَبَداً،
گواهى مى دهم که تو نور خدایى که خاموش نشده و هرگز خاموش نمى گردد، و تو جلوه خدایى که از بین نرفته و از بین نمى رود،
وَاَشْهَدُ اَنَّ هٰذِهِ التُّرْبَةَ تُرْبَتُکَ، وَهٰذَا الْحَرَمَ حَرَمُکَ، وَهٰذَا الْمَصْرَعَ مَصْرَعُ بَدَنِکَ،
و گواهى مى دهم که این تربت، تربت تو و این حرم، حرم تو واین قتلگاه، قتلگاه بدن توست،
لاٰ ذَلیلَ وَاللهِ مُعَزُّکَ، وَلاٰ مَغْلُوبَ وَاللهِ نٰاصِرُکَ،
به خدا سوگند گرامى داشته ات هرگز خوار نگردد و یارى کننده ات هرگز مغلوب نشود،
هٰذِهِ شَهٰادَةٌ لى عِنْدَکَ اِلىٰ یَوْمِ قَبْضِ روُحى بِحَضْرَتِکَ،
این گواهى من است در نزد تو تا روز گرفته شدن جانم در حضورت،
وَالسَّلاٰمُ عَلَیْکَ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکٰاتُهُ.
و سلام و درود و رحمت و برکات خدا بر تو باد.
