کیفیّت زیارت امام حسین (علیه السلام) از نزدیک؛ زیارات مطلقۀ امام حسین (علیه السلام) از نزدیک
کیفیّت زیارت امام حسین (علیه السلام) از نزدیک: زیاراتى که براى امام حسین (علیه السلام) نقل شده، بر دو قسم است: نخست زیاراتى است که مقیّد به زمان خاصّى نیست و «زیارات مطلقه» نام گرفته است. دیگر زیاراتى است که مخصوص زمان معیّنى مى باشد و «زیارات مخصوصه» نام دارد: زیارات مطلقۀ امام حسین (علیه السلام) از نزدیک: زیارات مطلقه آن حضرت زیاد است و ما به ذکر هفت زیارت اکتفا مى کنیم: زیارت اوّل: (معتبرترین زیارت ) طبق نقل «کلینى» و «ابن قولویه» گروهى از یاران امام صادق (علیه السلام) نزد آن حضرت بودند، یکى از بزرگان آنها عرض کرد: فدایت شوم، من بسیارى از اوقات امام حسین (علیه السلام) را یاد مى کنم، در آن لحظه چه بگویم؟ فرمود: سه مرتبه بگو: «اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا اَبٰا عَبْدِالله» چرا که سلام، از دور یا نزدیک به آن حضرت مى رسد. سپس فرمود: هنگامى که اباعبدالله (علیه السلام) به شهادت رسید آسمانها و زمین هاى هفتگانه و آنچه در آنها و مابین آنهاست، بر او گریه کردند... عرض کردم: من تصمیم مى گیرم که به زیارت آن حضرت بروم چه بگویم و چگونه عمل کنم؟ فرمود: وقتى به زیارت حضرتش رفتى، با آب فرات غسل کن و سپس جامه هاى پاکت را بپوش... و هنگام رفتن بسیار «اَللهُ اَکْبَرُ» و «لاٰ اِلـٰهَ اِلَّا اللهُ» و «سُبْحٰانَ اللهِ» و «اَلحَمدُ للهِ» بگو و صلوات بر محمّد و آل محمّد بفرست، تا به دَرِ حرم حسینى برسى، وقتى به آن جا رسیدى بگو:
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا حُجَّةَ اللهِ وَابْنَ حُجَّتِهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکُمْ یٰا مَلاٰئِکَةَ اللهِ وَزُوّٰارَ قَبْرِ ابْنِ نَبِىِّ اللهِ
سلام بر تو اى حجّت خدا و فرزند حجّت خدا، سلام بر شما اى فرشتگان خدا و زیارت کنندگان فرزند پیامبر خدا
سپس ده گام بردار و توقّف کن و سى مرتبه «الله اکبر» بگو، آنگاه به جانب قبر مقدّس حرکت کن و مقابل آن ـ در حالى که پشت به قبله کرده اى ـ بایست و بگو:
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا حُجَّةَ اللهِ وَابْنَ حُجَّتِهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا قَتیلَ اللهِ وَابْنَ قَتیلِهِ،
سلام بر تو اى حجّت خدا و فرزند حجّت خدا، سلام بر تو اى کشته در راه خدا و فرزند کشته در راه خدا،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا ثٰارَ اللهِ وَابْنَ ثٰارِهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا وِتْرَ اللهِ الْمَوْتُورَ فِى السَّمٰوٰاتِ وَالْأَرْضِ،
سلام بر تو اى فرزند کسى که خونخواهتان خداست، سلام بر تو اى یگانه خداوند که کسى در آسمان و زمین (جز خدا) نمى تواند انتقامت را بگیرد،
اَشْهَدُ اَنَّ دَمَکَ سَکَنَ فِى الْخُلْدِ، وَاقْشَعَرَّتْ لَهُ اَظِلَّةُ الْعَرْشِ،
گواهى مى دهم که خون تو در بهشت جاى گرفت، و به واسطه آن سایه افکنان عرش به لرزه در آمد،
وَبَکىٰ لَهُ جَمیعُ الْخَلاٰیِقِ، وَبَکَتْ لَهُ السَّمٰوٰاتُ السَّبْعُ، وَالْأَرَضُونَ السَّبْعُ، وَمٰا فیهِنَّ وَمٰا بَیْنَهُنَّ،
و تمام مخلوقات گریستند، و آسمانها و زمینهاى هفت گانه و آنچه که در آنها و ما بین آنهاست
وَمَنْ یَتَقَلَّبُ فى الْجَنَّةِ وَالنّٰارِ مِنْ خَلْقِ رَبِّنٰا، وَمٰا یُرىٰ وَمٰا لاٰ یُرىٰ،
و تمامى آفریده هاى پروردگار ما در بهشت و جهنّم و آنچه دیده مى شود و دیده نمى شود، بر او گریستند،
اَشْهَدُ اَنَّکَ حُجَّةُ اللهِ وَابْنُ حُجَّتِهِ، وَاَشْهَدُ اَنَّکَ قَتیلُ اللهِ وابْنُ قَتیلِهِ،
گواهى مى دهم که تو حجّت خدا و فرزند حجّت خدایى و گواهى مى دهم که تو کشته در راه خدا و فرزند کشته در راه خدایى
وَاَشْهَدُ اَنَّکَ ثٰارُ اللهِ وَابْنُ ثٰارِهِ ، وَاَشْهَدُ اَنَّکَ وِتْرُ اللهِ الْمَوْتُورُ فِى السَّمٰوٰاتِ وَالْأَرْضِ،
و گواهى مى دهم که تو فرزند کسى هستى که خونخواهتان خداست، و گواهى مى دهم که تو آن یگانه خدا در آسمان ها و زمین هستى که (جز او) نمى تواند انتقامش را بگیرد
وَاَشْهَدُ اَنَّکَ قَدْ بَلَّغْتَ وَنَصَحْتَ وَوَفَیْتَ وَاَوْفَیْتَ وَجٰاهَدْتَ فى سَبیلِ اللهِ،
و گواهى مى دهم که تو رسالتت را ابلاغ نموده و خیر خواهى کردى و به عهدت وفا نموده و وفادارى کردى و در راه خدا جهاد نمودى
وَمَضَیْتَ لِلَّذى کُنْتَ عَلَیْهِ شَهیداً وَمُسْتَشْهِداً، وَشٰاهِداً وَمَشْهُوداً،
و به دنبال هدفى که داشتى با شهادتى که خواهان آن بودى و گواه و گواهى شده از دنیا رفتى؛
اَنَا عَبْدُاللهِ وَمَوْلاٰکَ وَفى طٰاعَتِکَ، وَالْوٰافِدُ اِلَیْکَ، اَلْتَمِسُ کَمٰالَ الْمَنْزِلَةِ عِنْدَ اللهِ، وَثَبٰاتَ الْقَدَمِ فِى الْهِجْرَةِ اِلَیْکَ،
من بنده خدا و دوست دار تو و در اطاعت تو و حاجتمند درگاهت هستم، بالاترین مقام نزد خدا و پایدارى در هجرت به درگاه تو را خواهانم،
وَالسَّبیلَ الَّذى لاٰ یَخْتَلِجُ دُونَکَ مِنَ الدُّخُولِ فى کِفٰالَتِکَ الَّتى اُمِرْتَ بِهٰا،
و راهى را که بى دغدغه براى ورود تحت سرپرستیت که به آن مأمور گشته اى خواهانم،
مَنْ اَرٰادَ اللهَ بَدَءَ بِکُمْ، بِکُمْ یُبَیِّنُ اللهُ الْکَذِبَ، وَبِکُمْ یُبٰاعِدُ اللهُ الزَّمٰانَ الْکَلِبَ،
کسى که خدا را اراده کند باید از شما شروع کند خداوند دروغ را به وسیله شما آشکار مى کند و دوران سخت و دشوار را پایان مى دهد،
وَبِکُمْ فَتَحَ اللهُ، وَبِکُمْ یَخْتِمُ اللهُ، وَبِکُمْ یَمْحُو مٰا یَشٰآءُ وَبِکُمْ یُثْبِتُ،
و (درهاى خیر و رحمت را) مى گشاید و مى بندد و به واسطه شما هر چه را خواهد محو مى کند و هر چه را خواهد برقرار مى دارد،
وَبِکُمْ یَفُکُّ الذُّلَّ مِنْ رِقٰابِنٰا، وَبِکُمْ یُدْرِکُ اللهُ تِرَةَ کُلِّ مُؤْمِنٍ یُطْلَبُ بِهٰا،
و ذلّت و خوارى را از ما برمى دارد و انتقام خون به ناحق ریخته شده هر مؤمنى را که مطالبه شود مى ستاند،
وَبِکُمْ تُنْبِتُ الْأَرْضُ اَشْجٰارَهٰا، وَبِکُمْ تُخْرِجُ الْأَرْضُ اَثْمٰارَهٰا،
و به واسطه شما زمین، درختان و میوه هایش را مى رویاند
وَبِکُمْ تُنْزِلُ السَّمٰآءُ قَطْرَهٰا وَرِزْقَهٰا، وَبِکُمْ یَکْشِفُ اللهُ الْکَرْبَ،
و آسمان باران و روزیش را نازل مى کند، و گرفتارى را بر طرف مى کند
وَبِکُمْ یُنَزِّلُ اللهُ الْغَیْثَ، وَبِکُمْ تُسَبِّحُ الْأَرْضُ الَّتى تَحْمِلُ اَبْدٰانَکُمْ، وَتَسْتَقِرُّ جِبٰالُهٰا عَنْ مَرٰاسیهٰا،
و باران را فرو مى فرستد و به خاطر شما زمینى که بدنهاى شما را در بردارد خدا را تسبیح مى گوید، و کوهها در جایگاهش ثابت مى گردد،
اِرٰادَةُ الرَّبِّ فى مَقٰادیرِ اُمُورِهِ تَهْبِطُ اِلَیْکُمْ، وَتَصْدُرُ مِنْ بُیُوتِکُمْ، وَالصّٰادِرُ عَمّٰا فُصِّلَ مِنْ اَحْکٰامِ الْعِبٰادِ،
خواست خداوند در تقدیر امورش به شما محوّل شده و از خانه هاى شما صادر مى شود و آنچه از احکام بندگان تفصیل شده از جانب شما صادر مى شود
لُعِنَتْ اُمَّةٌ قَتَلَتْکُمْ، وَاُمَّةٌ خٰالَفَتْکُمْ، وَاُمَّةٌ جَحَدَتْ وِلاٰیَتَکُمْ، وَاُمَّةٌ ظـٰاهَرَتْ عَلَیْکُمْ، وَاُمَّةٌ شَهِدَتْ وَلَمْ تُسْتَشْهَدْ،
نفرین بر امّتى که شما را به شهادت رسانده و با شما مخالفت کردند و ولایتتان را انکار نمودند و امّتى که به شما پشت کردند و امّتى که حاضر بودند ولى تن به شهادت ندادند،
اَلْحَمْدُ لِلهِ الَّذى جَعَلَ النّٰارَ مَاْویٰهُمْ ، وَبِئْسَ وِرْدُ الْوٰارِدینَ، وَبِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ، وَالْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعٰالَمینَ.
حمد و سپاس خداوندى را که آتش را جایگاه ابدیشان قرار داد و چه بد جایگاهى است براى وارد شوندگان و واردشدگان، و حمد و سپاس مخصوص خداوندى است که پروردگار جهانیان است.
آنگاه سه مرتبه بگو:
«صَلَّى اللهُ عَلَیْکَ یٰا اَبٰا عَبْدِاللهِ، أَنَا اِلَى اللهِ مِمَّنْ خٰالَفَکَ بَرىءٌ»
سلام و درود خدا بر تو اى اباعبدالله، من به سوى خداوند از هر که با تو مخالف مى کرد بى زارى مى جویم
سپس بر مى خیزى و نزد قبر فرزند آن حضرت، على بن الحسین (علیهما السلام) (على اکبر) که در پایین پاى آن حضرت مدفون است مى روى و مى گویى:
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ،
سلام بر تو اى فرزند رسول خدا، سلام بر تو اى فرزند امیرمؤمنان،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ الْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ خَدیجَةَ وَفاطِمَةَ
سلام بر تو اى فرزند امام حسن و امام حسین، سلام بر تو اى فرزند حضرت خدیجه و فاطمه،
سپس سه مرتبه مى گویى:
صَلَّى اللهُ عَلَیْکَ، لَعَنَ اللهُ مَنْ قَتَلَکَ
سلام و درود خدا بر تو و لعنت او بر قاتلین تو
و نیز سه مرتبه مى گویى:
أَنَا اِلَى اللهِ مِنْهُمْ بَرىءٌ
من به سوى خداوند از آنان بیزارى می جویم
سپس برمى خیزى و با دست خود به سوى سایر شهدا اشاره مى کنى و مى گویى:
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکُمْ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکُمْ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکُمْ، فُزْتُمْ وَاللهِ، فُزْتُمْ وَاللهِ، فُزْتُمْ وَاللهِ، فَلَیْتَ اَنّى مَعَکُمْ فَاَفُوزَ فَوْزاً عَظیماً.
سلام بر شما سلام بر شما، سلام بر شما، به خدا رستگار شدید، به خدا رستگار شدید، به خدا رستگار شدید، پس اى کاش با شما بودم و به رستگارى بزرگ مى رسیدم
بعد از آن دور مى زنى و پشت قبر ابى عبدالله (علیه السلام) رو به قبله مى ایستى و شش رکعت نماز بجا مى آورى،
وقتى چنین کردى زیارتت به اتمام مى رسد. آنگاه اگر خواستى توقّف مى کنى و اگر خواستى برمى گردى. (البتّه بجا آوردن تمام این آداب براى همه زوّار در حال حاضر مشکل است، کافى است در کنارى بایستند و با توجّه متن زیارت را بخوانند).
زیارت دوم: مؤلّف «کامل الزیارات» از سلیمان بن حفص مروزى، از امام هادى (علیه السلام) نقل مى کند که فرمود: نزد قبر امام حسین (علیه السلام) مى گویى:
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا اَبٰا عَبْدِاللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا حُجَّةَ اللهِ فى اَرْضِهِ، وَشٰاهِدَهُ عَلىٰ خَلْقِهِ،
سلام بر تو اى ابا عبدالله، سلام بر تو اى حجّت خدا در زمین، و گواه او در میان مخلوقات،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ عَلىٍّ الْمُرْتَضىٰ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ فٰاطِمَةَ الزَّهْرٰآءِ،
سلام بر تو اى فرزند رسول خدا، سلام بر تو اى فرزند علىّ مرتضى، سلام بر تو اى فرزند فاطمه زهرا،
اَشْهَدُ اَنَّکَ قَدْ اَقَمْتَ الصَّلاٰةَ، وَآتَیْتَ الزَّکٰاةَ، وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ،
گواهى مى دهم که تو نماز را به پا داشته و زکات دادى و امر به معروف و نهى از منکر نموده،
وَجٰاهَدْتَ فى سَبیلِ اللهِ حَتّىٰ اَتٰاکَ الْیَقینُ، فَصَلَّى اللهُ عَلَیْکَ حَیّاً وَمَیِّتاً
و در راه خدا جهاد نمودى تا به شهادت رسیدى، پس سلام و درود خدا بر تو در حال حیات و مرگ
سپس گونه راستت را بر ضریح مى گذارى و مى گویى:
اَشْهَدُ اَنَّکَ عَلىٰ بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّکَ، جِئْتُکَ مُقِرّاً بِالذُّنُوبِ، لِتَشْفَعَ لى عِنْدَ رَبِّکَ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ
گواهى مى دهم که تو (در تمام امور) از پروردگارت بیّنه و گواه روشنى داشتى با اقرار به گناهانم به درگاهت آمده ام تا در نزد پروردگارت مرا شفاعت کنى اى فرزند رسول خدا،
آنگاه تک تک ائمّه (علیهم السلام) را با نام هاى شریفشان بر زبان جارى مى کنى (یا على بن ابى طالب و...) و مى گویى:
«اَشْهَدُ اَنَّکُمْ حُجَجُ اللهِ»
گواهى دهم که شما حجّتهاى خدا هستید
سپس مى گویى:
اُکْتُبْ لى عِنْدَکَ میثٰاقاً وَعَهْداً، اِنّى اَتَیْتُکَ مُجَدِّداً الْمیثٰاقَ، فَاشْهَدْ لى عِنْدَ رَبِّکَ، اِنَّکَ اَنْتَ الشّٰاهِدُ.
پیمان و عهد مرا در نزد خود ثبت کن که من براى تجدید پیمان آمده ام پس گواهم باش در نزد پروردگارت که تو (بهترین) گواهى.
زیارت سوم: امام صادق (علیه السلام) به جابر جعفى فرمود: مسافت بین شما و قبر امام حسین (علیه السلام) چقدر است؟ مى گوید: عرض کردم: کمى بیش از یک روز، فرمود: آن حضرت را زیارت مى کنى؟ گفتم: آرى، فرمود: دوست ندارى که تو را به ثواب زیارتش خشنود سازم و بشارت دهم؟ عرض کردم: آرى فدایت شوم، فرمود: هر کس از شما که براى زیارتش مهیّا مى شود اهل آسمان یکدیگر را مژده مى دهند، هنگامى که از منزلش، سواره یا پیاده، بیرون مى رود خداوند متعال چهار هزار فرشته را موکّل بر او قرار مى دهد که بر او تا رسیدن به قبر امام حسین (علیه السلام)، درود بفرستند. سپس فرمود: هرگاه به حرم آن حضرت رسیدى بر دَرِ حرم مقدّس بایست و این کلمات را بگو که در ازاى هر کلمه اى، بهره اى از رحمت الهى مى برى، گفتم: آن کلمات کدام است؟ فرمود: مى گویى:
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یا وٰارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا وٰارِثَ نُوحٍ نَبِىِّ اللهِ،
سلام بر تو اى وارث آدم، (بنده) برگزیده خدا، سلام بر تو اى وارث نوح، پیامبر خدا،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا وٰارِثَ اِبْرٰاهیمَ خَلیلِ اللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا وٰارِثَ مُوسىٰ کَلیمِ اللهِ،
سلام بر تو اى وارث ابراهیم، خلیل خدا، سلام بر تو اى وارث موسى، کلیم الله،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا وٰارِثَ عیسىٰ رُوحِ اللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا وٰارِثَ مُحَمَّدٍ سَیِّدِ رُسُلِ اللهِ،
سلام بر تو اى وارث عیسى، روح خدا، سلام بر تو اى وارث محمّد، آقا و سرور فرستادگان خدا،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا وٰارِثَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ وَخَیْرِ الْوَصِیّینَ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا وٰارِثَ الْحَسَنِ الرَّضِىِّ الطّٰاهِرِ الرّٰاضِى الْمَرْضِىِّ،
سلام بر تو اى وارث امیرمؤمنان و بهترین اوصیاء، سلام بر تو اى وارث امام حسن (آن امام) خشنود و پاکیزه و راضى و مورد پسند،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الصِّدّیقُ الْأَکْبَرُ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْوَصِىُّ الْبَرُّ التَّقِىُّ،
سلام بر تو اى بزرگترین راست گفتار، سلام بر تو اى جانشین نیکوکار پرهیزگار،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ وَعَلىَ الْأَرْوٰاحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنٰآئِکَ، وَاَنٰاخَتْ بِرَحْلِکَ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ وَعَلَى الْمَلاٰئِکَةِ الْحٰافّینَ بِکَ،
سلام بر تو و بر ارواحى که در حَرَمت مدفون و مقیمند، سلام بر تو و بر فرشتگانى که برگرد حَرَمت حلقه زده اند،
اَشْهَدُ اَنَّکَ قَدْ اَقَمْتَ الصَّلاٰةَ، وَآتَیْتَ الزَّکٰاةَ، وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ، وَجاهَدْتَ الْمُلْحِدینَ،
گواهى مى دهم که تو نماز را به پاداشته و زکات دادى و امر به معروف و نهى از منکر کرده و با بى دینان جهاد نموده
وَعَبَدْتَ اللهَ مُخْلِصاً حَتّىٰ اَتیٰکَ الْیَقینُ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکٰاتُـهُ.
و تا وقت شهادت، خدا را پرستش نمودى، سلام و رحمت و برکات خدا بر تو باد.
آنگاه به سوى قبر مطّهر مى روى، وقتى به قبر رسیدى و نزد آن ایستادى دست خود را بر ضریح بگذار و بگو: «اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا حُجَّةَ اللهِ فى اَرْضِهِ» سپس به نماز روى آور و بدان که در مقابل هر رکعتى که نزد آن حضرت بجا مى آورى، ثوابهاى بسیار عظیمى دارى.
زیارت چهارم: معاویة بن عمّار مى گوید: محضر امام صادق (علیه السلام) عرض کردم که وقتى به زیارت امام حسین (علیه السلام) شرفیاب شدم چه بگویم؟ فرمود: بگو:
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا اَبٰا عَبْدِ اللهِ، صَلَّى اللهُ عَلَیْکَ یٰا اَبٰا عَبْدِ اللهِ، رَحِمَکَ اللهُ یٰا اَبٰا عَبْدِ اللهِ،
سلام بر تو اى اباعبدالله، درود خدا بر تو اى اباعبدالله، خداوند تو را رحمت کند اى اباعبدالله
لَعَنَ اللهُ مَنْ قَتَلَکَ، وَلَعَنَ اللهُ مَنْ شَرِکَ فى دَمِکَ، وَلَعَنَ اللهُ مَـنْ بَلَغَهُ ذٰلِکَ فَـرَضِـىَ بِهِ، اَنَا اِلَى اللهِ مَنْ ذٰلِکَ بَرىءٌ.
خداوند قاتلین تو و کسانى که در (ریختن) خون تو شریک شدند و کسانى که خبر شهادت تو به آنان رسید و خشنود شدند را لعنت کند، من به درگاه خدا از آنان بیزارى مى جویم.
زیارت پنجم: به سند معتبر از ابراهیم بن ابى البلاد نقل شده که مى گوید: امام موسى بن جعفر (علیه السلام) به من فرمود: هرگاه به زیارت امام حسین (علیه السلام)مى روى چه مى گویى؟ عرض کردم: مى گویم:
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا اَبٰا عَبْدِ اللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ،
سلام بر تو اى اباعبدالله، سلام بر تو اى فرزند رسول خدا،
اَشْهَدُ اَنَّکَ قَدْ اَقَمْتَ الصَّلاٰةَ، وَآتَیْتَ الزَّکاٰةَ، وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ،
گواهى مى دهم که تو نماز را به پاداشته و زکات دادى، و امر به معروف و نهى از منکر کرده
وَدَعَوْتَ اِلىٰ سَبیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ،
و با دانایى و اندرز نیکو به راه پروردگارت دعوت نمودى
وَاَشْهَدُ اَنَّ الَّذینَ سَفَکُوا دَمَکَ، وَاسْتَحَلُّوا حُرْمَتَکَ، مَلْعُونُونَ مُعَذَّبُونَ عَلىٰ لِسٰانِ دٰاوُدَ وَعیسَى بْنِ مَرْیَمَ، ذٰلِکَ بِمٰا عَصَوْا وَکٰانُوا یَعْتَدُونَ.
و گواهى مى دهم کسانى که خونت را ریخته و حرمتت را شکستند بر زبان داود و عیسى بن مریم نفرین شده و در عذابند، به خاطر این که نافرمانى کرده و تجاوز کار بودند.
فرمود: آرى! چنین است.
زیارت ششم: عمّار ساباطى از امام صادق (علیه السلام) نقل مى کند که فرمود: وقتى نزد قبر آن حضرت رسیدى بگو:
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ،
سلام بر تو اى فرزند رسول خدا، سلام بر تو اى فرزند امیرمؤمنان،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَا اَبٰا عَبْدِاللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا سَیِّدَ شَبٰابِ اَهْلِ الْجَنَّةِ، وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکٰاتُهُ،
سلام بر تو اى اباعبدالله، سلام و رحمت و برکات خدا بر تو اى آقا و سرور جوانان اهل بهشت،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا مَنْ رِضٰاهُ مِنْ رِضَى الرَّحْمٰنِ، وَسَخَطُهُ مِنْ سَخَطِ الرَّحْمٰنِ،
و سلام بر تو اى که خشنودیش از خشنودى خداوند و آزردگیش از آزردگى خداوند است،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا اَمینَ اللهِ، وَحُجَّةَ اللهِ، وَبٰابَ اللهِ، وَالدَّلیلَ عَلَى اللهِ، وَالدّٰاعِىَ اِلَى اللهِ،
سلام بر تو اى امین و حجّت و درگاه (رحمت) خدا و راهنما و دعوت کننده به سوى خدا،
اَشْهَدُ اَنَّکَ قَدْ حَلَّلْتَ حَلاٰلَ اللهِ، وَحَرَّمْتَ حَرٰامَ اللهِ، وَاَقَمْتَ الصَّلاٰةَ، وَآتَیْتَ الزَّکٰاةَ،
گواهى مى دهم که تو حلال خدا را حلال و حرام خدا را حرام شمرده و نماز به پاداشته و زکات دادى
وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ، وَدَعَوْتَ اِلىٰ سَبیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ،
و امر به معروف و نهى از منکر نموده و با دانایى و اندرز نیکو به راه پروردگارت دعوت نمودى
وَاَشْهَدُ اَنَّکَ وَمَنْ قُتِلَ مَعَکَ شُهَدٰآءٌ اَحْیٰآءٌ عِنْدَ رَبِّکُمْ تُرْزَقُونَ، وَاَشْهَدُ اَنَّ قٰاتِلَکَ فِى النّٰارِ،
و گواهى مى دهم که تو و تمام کسانى که با تو کشته شدند شهید و زنده اند و در نزد پروردگارتان روزى داده مى شوید و گواهى مى دهم که قاتل تو در آتش است،
اَدینُ اللهَ بِالْبَرٰآئَةِ مِمَّنْ قَتَلَکَ، وَمِمَّنْ قٰاتَلَکَ، وَشٰایَعَ عَلَیْکَ،
پیروى مى کنم از دین خدا به واسطه بى زارى از قاتلین تو و کسانى که به جنگ با تو برخواسته و از یکدیگر پشتیبانى کردند
وَمِمَّنْ جَمَعَ عَلَیْکَ، وَمِمَّنْ سَمِعَ صَوْتَکَ وَلَمْ یُعِنْکَ،
و از کسانى که بر علیه تو سپاه آماده کردند و از کسانى که صدایت را شنیدند ولى یاریت نکردند،
یٰا لَیْتَنى کُنْتُ مَعَکُمْ فَاَفُوزَ فَوْزاً عَظیماً.
اى کاش با تو بودم و به رستگارى بزرگ نایل مى شدم.
زیارت هفتم: (زیارت وارث) مرحوم «شیخ طوسى» در «مصباح المتهجّد» از صفوان جمّال نقل مى کند که مى گوید: براى زیارت مولایمان امام حسین (علیه السلام) از امام صادق (علیه السلام) رخصت طلبیدم و از او استدعا کردم که دستورالعملى را در زیارت آن حضرت برایم ذکر کند، فرمود: اى صفوان! قبل از حرکت سه روز روزه بگیر و در روز سوم غسل کن، سپس خانواده خود را جمع نما و بگو: «اَللّهُمَّ إِنّى اَسْتَوْدِعُکَ...» (تا آخر. این دعا با مختصر تفاوت در بخش آداب زیارت امام حسین (علیه السلام)، گذشت) سپس با آب فرات غسل کن، پدرم از پدرانش، از رسول گرامى (صلى الله علیه وآله) به من خبر داد که فرمود: این فرزندم امام حسین (علیه السلام) بعد از من در کنار فرات کشته خواهد شد، پس هر کس پس از غسل با آب فرات، او را زیارت کند گناهانش به گونه اى مى ریزد و پاک مى شود که گویا تازه از مادر متولّد شده است. آنگاه بعد از ذکر دستوراتى، از جمله گفتن تکبیر و لا اله الاّ الله و صلوات بر محمّد وآل محمّد و به خصوص صلوات بر امام حسین (علیه السلام) و لعنت بر قاتلان آن حضرت، فرمود: چون به دَرِ حرم رسیدى بایست و بگو:
اَللهُ اَکْبَرُ کَبِیراً، وَالْحَمْدُلِلهِ کَثِیراً، وَسُبْحَانَ اللهِ بُکْرَةً وَاَصِیلاٰ،
خدا بزرگتر از اندیشه و توصیف است، و حمد و ستایش فراوان مخصوص اوست و خداوند پاک و منزّه است صبح و شام،
وَاَلْحَمْدُ للهِ الَّذِی هَدٰانَا لِهٰذٰا، وَمٰا کُنّٰا لِنَهْتَدِیَ لَوْلاٰ أَنْ هَدَانَا اللهُ، لَقَدْ جَائَتْ رُسُلُ رَبِّنَٰا بِالْحَقِّ
حمد و ستایش مخصوص خداوندى است که ما را به این درگاه رحمت هدایت کرد که اگر هدایت و راهنمایى او نبود ما هدایت نمى یافتیم، به یقین فرستادگان پروردگار ما، به حق آمدند.
سپس بگو: اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا رَسُولُ اللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیکَ یٰا نَبِىَّ اللهِ،
سلام بر تو اى رسول خدا، سلام بر تو اى پیامبر خدا،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا خٰاتَمَ النَّبِیِّینَ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا سَیِّدَ الْمُرْسَلِینَ،
سلام بر تو اى آخرین پیامبر، سلام بر تو اى آقا و سرور فرستادگان،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا حَبِیبَ اللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ،
سلام بر تو اى حبیب خدا، سلام بر تو اى امیرمؤمنان،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا سَیِّدَ الْوَصِیِّینَ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا قٰائِدَ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِینَ،
سلام بر تو اى آقا و سرور جانشینان پیامبر، سلام بر تو اى پیشواى انسانهاى بى مانند،
اَلسَّلاٰمُ عَلىٰ فٰاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِساءِ الْعالَمِینَ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ وَعَلَى الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِکَ،
سلام بر تو اى فرزند فاطمه، سرور بانوان جهان، سلام بر تو و بر امامان از فرزندانت،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا وَصِىَّ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الصِّدِّیقُ الشَّهِیدُ،
سلام بر تو اى جانشین امیرمؤمنان، سلام بر تو اى راست گفتار شهید،
أَلسَّلاٰمُ عَلَیْکُمْ یٰا مَلاٰئِکَةَ اللهِ الْمُقِیمِینَ فِی هٰذَا الْمَقٰامِ الشَّرِیفِ،
سلام بر شما اى فرشتگان خدا که در این بارگاه شریف مقیم هستید،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکُمْ یٰا مَلاٰئِکَةَ رَبِّیَ الْمُحْدِقِینَ بِقَبْرِ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلاٰمُ،
سلام بر شما اى فرشتگان پروردگار من که قبر حسین ـ که بر او درود باد ـ را در برگرفته اید،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکُمْ مِنِّی أَبَداً مٰا بَقِیتُ وَبَقِیَ اللَّیْلُ وَالنَّهٰارُ
سلام و درود همیشگى من بر شما باد مادامى که هستم و شب و روز باقى است،
آنگاه مى گویى: اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا اَبٰا عَبْدِاللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ،
سلام بر تو اى اباعبدالله، سلام بر تو اى فرزند رسول خدا،
[اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ اَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ] ، عَبْدُکَ وَابْنُ عَبْدِکَ وَابْنُ اَمَتِکَ،
[سلام بر تو اى فرزند امیرمؤمنان]، بنده ات و فرزند بنده و فرزند کنیزت هستم،
اَلْمُقِرُّ بِالرِّقِّ، وَالتّٰارِکُ لِلْخِلاٰفِ عَلَیْکُمْ، وَالْمُوٰالی لِوَلِیِّکُمْ، وَالْمُعٰادی لِعَدُوِّکُمْ،
اقرار به بندگى دارم، و بدون مخالفت با شما و در حالى که دوستدار دوستان و دشمن دشمنان شمایم
قَصَدَ حَرَمَکَ، وَاسْتَجٰارَ بِمَشْهَدِکَ، وَتَقَرَّبَ إِلَیْک بِقَصْدِک،
(زیارت) حرم شریفت را قصد کرده و به محلّ شهادتت پناه آورده و به این قصد تقرّب به درگاهت را مى طلبم،
ءَأَدْخُلُ یٰا رَسُولُ اللهِ، ءَاَدْخُلُ یٰا نَبِىِّ اللهِ، ءَاَدْخُلُ یٰا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ، ءَاَدْخُلُ یٰا سَیِّدَ الْوَصِیِّینَ،
آیا داخل شوم اى رسول خدا، آیا داخل شوم اى پیامبر خدا، آیا داخل شوم اى امیرمؤمنان، آیا داخل شوم اى آقا و سرور جانشینان،
ءَاَدْخُلُ یٰا فٰاطِمَةُ سَیِّدَةَ نِسٰاءِ الْعٰالَمِینَ، ءَاَدْخُلُ یٰا مَوْلاٰىَ یٰا اَبٰا عَبْدِاللهِ، ءَاَدْخُلُ یٰا مَوْلاٰىَ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ،
آیا داخل شوم اى فاطمه سرور بانوان جهان، آیا داخل شوم اى مولاى من اى اباعبدالله، آیا داخل شوم اى مولاى من اى فرزند رسول خدا.
پس اگر دلت خاشع شد و اشکت سرازیر گردید، بدان که آن نشانه اجازه شرفیابى است، آنگاه داخل شو و بگو:
اَلْحَمْدُللهِ الْوٰاحِدِ الْأَحَدِ الْفَرْدِ الصَّمَدِ، اَلَّذِی هَدٰانِی لِوِلاٰیَتِکَ، وَخَصَّنِی بِزِیٰارَتِکَ، وَسَهَّلَ لِی قَصْدَکَ
حمد و ستایش مخصوص خداوند یگانه یکتا و تنهاى بى نیاز است که مرا به دوستى تو هدایت نمود و مرا براى زیارتت برگزیده و برایم آسان گردانید
سپس بالاى سر مى ایستى و مى گویى:
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا وٰارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا وٰارِثَ نُوحٍ نَبِىِّ اللهِ،
سلام بر تو اى وارث آدم برگزیده خدا، سلام بر تو اى وارث نوح پیامبر خدا،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا وٰارِثَ اِبْرٰاهیمَ خَلیلِ اللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا وٰارِثَ مُوسىٰ کَلیمِ اللهِ،
سلام بر تو اى وارث ابراهیم خلیل خدا، سلام بر تو اى وارث موسى هم صحبت خدا،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا وٰارِثَ عیسىٰ رُوحِ اللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا وٰارِثَ مُحَمَّدٍ حَبیبِ اللهِ،
سلام بر تو اى وارث عیسى روح خدا، سلام بر تو اى وارث محمّد حبیب خدا،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا وٰارِثَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ عَلَیْهِ السَّلاٰمُ وَلِىِّ اللهِ،
سلام بر تو اى وارث امیرمؤمنان ولىّ خدا، ـ که درود خدا بر او باد ـ
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفىٰ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ عَلِىٍّ الْمُرْتَضىٰ،
سلام بر تو اى فرزند محمّد مصطفى، سلام بر تو اى فرزند على مرتضى،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ فٰاطِمَةَ الزَّهْرٰآءِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ خَدیجَةَ الْکُبْرىٰ،
سلام بر تو اى فرزند فاطمه زهرا، سلام بر تو اى فرزند خدیجه کبرى،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا ثٰارَ اللهِ وَابْنَ ثٰارِهِ، وَالْوِتْرَ الْمَوْتُورُ،
سلام بر تو اى فرزند کسى که خونخواهتان خداست، و یگانه اى که انتقام خونش گرفته نشده است،
اَشْهَدُ اَنَّکَ قَدْ اَقَمْتَ الصَّلاٰةَ، وَآتَیْتَ الزَّکٰاةَ، وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَیْتَ عَنْ الْمُنْکَرِ، وَاَطَعْتَ اللهَ وَرَسُولَهُ حَتّىٰ اَتیٰکَ الْیَقینُ،
گواهى مى دهم که تو نماز را به پا داشته و زکات دادى و امر به معروف و نهى از منکر کرده و از خدا و رسولش پیروى نمودى تا به شهادت رسیدى،
فَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً قَتَلَتْکَ، وَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً ظَلَمَتْکَ، وَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً سَمِعَتْ بِذٰلِکَ فَرَضِیَتْ بِهِ،
خداوند قاتلین تو و کسانى که به تو ستم کردند و کسانى که این (واقعه) را شنیده و به آن راضى شدند لعنت کند،
یٰا مَوْلاٰىَ یٰا اَبٰا عَبْدِاللهِ، اَشْهَدُ اَنَّکَ کُنْتَ نُوراً فِى الْأَصْلاٰبِ الشّٰامِخَةِ، وَالْأَرْحٰامِ الْمُطَهَّرَةِ،
اى مولاى من، اى اباعبدالله، گواهى مى دهم که تو نورى در صلبهاى بلند مرتبه و رحمهاى پاکیزه بودى،
لَمْ تُنَجِّسْکَ الْجٰاهِلِیَّةُ بِاَنْجٰاسِهٰا، وَلَمْ تُلْبِسْکَ مِنْ مُدْلَهِمّٰاتِ ثِیٰابِهٰا،
که دوران جاهلیّت با ناپاکیهایش تو را آلوده نساخت و لباسهاى آلوده اش تو را نپوشانید،
وَاَشْهَدُ اَنَّکَ مِنْ دَعٰآئِمِ الدّینِ وَاَرْکٰانِ الْمُؤْمِنینَ،
و گواهى مى دهم که تو از پایه هاى دین و تکیه گاه مؤمنان هستى
وَاَشْهَدُ اَنَّکَ الْإِمٰامُ الْبَرُّ التَّقِىُّ، اَلرَّضِىُّ الزَّکِىُّ، اَلْهٰادِى الْمَهْدِىُّ،
و گواهى مى دهم که تو پیشواى نیکوکار پرهیزکار و پسندیده پاکیزه و راهنماى هدایت یافته اى،
وَاَشْهَدُ اَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ وُلْدِکَ کَلِمَةُ التَّقْوىٰ، وَاَعْلاٰمُ الْهُدىٰ، وَالْعُروَةُ الْوُثْقىٰ، وَالْحُجَّةُ عَلىٰ اَهْلِ الدُّنْیٰا،
و گواهى مى دهم که امامان از فرزندان تو اساس پرهیزکارى و نشانه هاى هدایت و ریسمان محکم (هدایت) و حجّت (خدا) بر جهانیان هستند،
وَاُشْهِدُ اللهَ وَمَلاٰئِکَتَهُ، وَاَنْبِیٰآئَهُ وَرُسُلَهُ، اَنّى بِکُمْ مُؤْمِنٌ، وَبِاِیٰابِکُمْ مُوقِنٌ، بِشَرٰایـِعِ دینى، وَخَوٰاتیمِ عَمَلى،
و خدا و فرشتگان و پیامبران و فرستادگانش را گواه مى گیرم که به شما ایمان دارم و به واسطه قوانین دینم و عواقب عملم به بازگشت شما مطمئنم،
وَقَلْبى لِقَلْبِکُمْ سِلْمٌ، وَاَمْرى لِأَمْرِکُمْ مُتَّبِعٌ،
و دلم تسلیم دل شما و عملم پیرو عمل شماست،
صَلَوٰاتُ اللهِ عَلَیْکُمْ، وَعَلىٰ اَرْوٰاحِکُمْ، وَعَلىٰ اَجْسٰادِکُمْ، وَعَلىٰ اَجْسٰامِکُمْ،
سلام و درودهاى خدا بر شما و بر ارواح و بدنها و پیکرهاى شما
وَعَلىٰ شٰاهِدِکُمْ، وَعَلىٰ غٰائِبِکُمْ، وَعَلىٰ ظٰاهِرِکُمْ، وَعَلىٰ بٰاطِنِکُمْ
و بر حاضر و غایبتان و ظاهر و باطنتان
آنگاه (در صورت امکان) قبر را ببوس و بگو:
بِاَبى اَنْتَ وَاُمّى یَابْنَ رَسُولِ اللهِ، بِاَبى اَنْتَ وَاُمّى یٰا اَبٰا عَبْدِاللهِ،
پدر و مادرم فدایت اى فرزند رسول خدا، پدر و مادرم فدایت اى اباعبدالله،
لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّةُ، وَجَلَّتِ الْمُصیبَةُ بِکَ عَلَیْنٰا، وَعَلىٰ جَمیعِ اَهْلِ السَّمٰوٰاتِ وَالْأَرْضِ،
به یقین گرفتارى بزرگى پیش آمد و مصیبت تو بر ما و اهل آسمانها و زمین گران آمد،
فَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَاَلْجَمَتْ وَتَهَیَّأَتْ لِقِتٰالِکَ،
پس خدا لعنت کند مردمى را که اسبها را زین کرده و لجام زدند و براى جنگ با تو آماده شدند،
یٰا مَوْلاٰىَ یٰا اَبٰا عَبْدِاللهِ، قَصَدْتُ حَرَمَکَ، وَاَتَیْتُ اِلىٰ مَشْهَدِکَ،
اى مولاى من اى اباعبدالله، حرم شریفت را قصد کرده و به محلّ شهادتت آمدم،
اَسْئَلُ اللهَ بِالشَّاْنِ الَّذى لَکَ عِنْدَهُ، وَبِالْمَحَلِّ الَّذى لَکَ لَدَیْهِ،
از خدا مى خواهم به حقّ منزلت و جایگاهى که نزد او دارى،
اَنْ یُصَلِىَّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاَنْ یَجْعَلَنى مَعَکُمْ فِى الدُّنْیٰا وَالْاٰخِرَةِ
بر محمّد و خاندان پاکش درود فرستد و مرا در دنیا و آخرت با شما قرار دهد
سپس برخیز و دو رکعت نماز با حمد و هر سوره اى که خواستى بخوان و وقتى از نماز فارغ شدى، بگو:
اَللّـٰهُمَّ اِنّى صَلَّیْتُ وَرَکَعْتُ وَسَجَدْتُ لَکَ، وَحْدَکَ لاٰ شَریکَ لَکَ،
خدایا نماز خوانده و براى تو رکوع و سجود بجاى آوردم، تویى که یگانه اى و شریکى ندارى،
لِأَنَّ الصَّلاٰةَ وَالرُّکُوعَ وَالسُّجُودَ لاٰ یَکُونُ اِلّٰا لَکَ، لِأَنَّکَ اَنْتَ اللهُ لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ،
چرا که نماز و رکوع و سجود فقط براى توست، چون تویى خدایى که معبودى جز تو نیست،
اَللّـٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاَبْلِغْهُمْ عَنّى اَفْضَلَ السَّلاٰمِ وَالتَّحِیَّةِ، وَارْدُدْ عَلَىَّ مِنْهُمُ السَّلاٰمَ،
خدایا بر محمّد و خاندان پاکش درود فرست و بهترین سلام و درود مرا به آنان برسان و سلامشان را به من بازگردان،
اَللّـٰهُمَّ وَهٰاتٰانِ الرَّکْعَتٰانِ هَدِیَّةٌ مِنّى اِلىٰ مَوْلاٰىَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِىٍّ عَلَیْهِمَا السَّلاٰمُ،
خدایا این دو رکعت هدیه اى از جانب من به مولا و سرورم حسین بن على ـ که سلام و درود بر ایشان باد ـ است،
اَللّـٰهُمَّ فَصَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَعَلَیْهِ، وَتَقَبَّلْ مِنّى،
خدایا بر محمّد و بر او درود فرست و از من بپذیر،
وَأْجُرْنى عَلىٰ ذٰلِکَ بِاَفْضَلِ اَمَلى، وَرَجٰآئى فیکَ، وَفى وَلِیِّکَ یٰا وَلِىَّ الْمُؤْمِنینَ
و در مقابل آن پاداشى بهتر از آنچه آرزو داشته و از تو و ولیّت امید دارم را به من عطا فرما، اى سرپرست مؤمنان
آنگاه برخیز و به پایین پاى آن حضرت برو و بالاى سر علىّ بن الحسین (علیهما السلام) (على اکبر) بایست و خطاب به آن حضرت بگو:
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ نَبِىِّ اللهِ،
سلام بر تو اى فرزند رسول خدا، سلام بر تو اى فرزند پیامبر خدا،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ الْحُسَیْنِ الشَّهیدِ،
سلام بر تو اى فرزند امیرمؤمنان، سلام بر تو اى فرزند حسین شهید،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الشَّهیدُ وَابْنُ الشَّهیدِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْمَظْلُومُ وَابْنُ الْمَظْلُومِ،
سلام بر تو اى شهید و فرزند شهید، سلام بر تو اى مظلوم و فرزند مظلوم،
لَعَنَ اللهُ اُمَّةً قَتَلَتْکَ، وَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً ظَلَمَتْکَ، وَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً سَمِعَتْ بِذٰلِکَ فَرَضِیَتْ بِهِ
خداوند مردمى که تو را به شهادت رسانده و به تو ظلم کردند و مردمى که آن را شنیده و به آن راضى شدند را لعنت کند
آنگاه ضریح را ببوس و بگو:
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یا وَلِىَّ اللهِ وَابْنَ وَلِیِّهِ،
سلام بر تو اى ولّى خدا و فرزند ولىّ خدا،
لَقَدْ عَظُمَتِ الْمُصیبَةُ، وَ جَلَّتِ الرَّزِیَّةُ بِکَ عَلَیْنٰا، وَعَلىٰ جَمیعِ الْمُسْلِمینَ،
به یقین گرفتارى بزرگى پیش آمد و مصیبت تو بر ما و همه مسلمانان گران آمد
فَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً قَتَلَتْکَ، وَاَبْرَءُ اِلَى اللهِ وَاِلَیْکَ مِنْهُمْ
خدا مردمى که تو را به شهادت رساندند لعنت کند و از آنها به درگاه خدا و تو بیزارى مى جویم.
سپس متوجّه سایر شهدا شو و بگو:
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکُمْ یٰا اَوْلِیٰآءَ اللهِ وَاَحِبّٰائَهُ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکُمْ یٰا اَصْفِیٰآءَ اللهِ وَاَوِدّٰآئَهُ،
سلام بر شما اى اولیا و دوستداران خدا، سلام بر شما اى برگزیدگان با محبّت و عاشق خدا،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکُمْ یٰا اَنْصٰارَ دینِ اللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکُمْ یا اَنْصٰارَ رَسُولِ اللهِ،
سلام بر شما اى یاوران دین خدا، سلام بر شما اى یاوران رسول خدا،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکُمْ یٰا اَنْصٰارَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکُمْ یٰا اَنْصٰارَ فٰاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِسٰآءِ الْعٰالَمینَ،
سلام بر شما اى یاوران امیرمؤمنان، سلام بر شما اى یاوران فاطمه سرور بانوان جهانیان،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکُمْ یٰا اَنْصٰارَ اَبى مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ الْوَلِىِّ النّٰاصِحِ،
سلام بر شما اى یاوران ابى محمّد حسن بن على آن ولىّ خیر خواه،
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکُمْ یٰا اَنْصٰارَ اَبى عَبْدِاللهِ، بِاَبى اَنْتُمْ وَاُمّى،
سلام بر شما اى یاوران اباعبدالله، پدر و مادرم فداى شما باد،
طِبْتُمْ وَطٰابَتِ الْأَرْضُ الَّتى فیهٰا دُفِنْتُمْ،
پاکیزه گشتید و پاکیزه گردید زمینى که در آن مدفون شدید
وَفُزْتُمْ فَوْزاً عَظیماً، فَیٰا لَیْتَنى کُنْتُ مَعَکُمْ فَاَفُـوزَ مَعَکُمْ.
و به رستگارى بزرگ نایل گشتید، پس اى کاش با شما بودم تا رستگار مى شدم.
آنگاه به بالاى سر امام حسین (علیه السلام) برگرد و براى خود و اهل و اولاد و پدر و مادر و برادران خود، بسیار دعا کن; چرا که دعاى دعاکننده و سؤال سؤال کننده در آن روضه مطهّره، رد نخواهد شد. یادآورى لازم: توجّه به این نکته لازم است که بعضى از ناآگاهان جمله هایى از پیش خود به زیارت وارث افزوده اند و این کار در موارد دیگرى نیز تکرار شده، در حالى که این گونه بدعتها و اضافات از پیش خود، کارى خطرناک و نزد ائمّه (علیهم السلام) مردود است و تدریجاً سبب مسخ کلمات آن بزرگواران مى شود. بر همین اساس، مرحوم حاج شیخ عبّاس قمى (رحمه الله) پس از نقل زیارت وارث شکوائیّه مبسوطى را دراین رابطه ابراز مى دارد، و در ضمن آن گلایه اى را که استادش مرحوم «حاجى نورى» در کتاب «لؤلؤ و مرجان» در همین ارتباط دارد ذکر نموده، آنگاه به نمونه هاى متعدّدى از این «اضافات جاهلانه» اشاره مى کند و در پایان تحفّظ شدیدى که اصحاب و علماى امامیّه در نقل روایت و صحیح بودن و نبودن آن و اصرارى که بر عرضه کردن بعضى از کتابها به بعضى از ائمّه (علیهم السلام) داشتند را گوشزد مى نماید و به همین مناسبت، داستان عرضه کردن «ابوهاشم جعفرى» کتاب «یونس بن عبدالرحمن» را به «امام حسن عسکرى (علیه السلام)» و نیز قصّه عرضه کردن «بورق شنجانى هراتى» کتاب «یوم ولیله» فضل بن شاذان به آن حضرت را مطرح مى سازد و پس از اشاره به دقّتى که خود، در نقل دعاها و زیارات از نسخه هاى اصلى و عرضه آن بر نسخه هاى متعدّد داشته، در پایان از «شیخ کلینى» از «عبدالرحیم قصیر» نقل مى کند که خدمت امام صادق(علیه السلام)رسید و عرض کرد: فدایت شوم، من از پیش خود دعایى اختراع کرده ام، حضرت فرمود: «رها کن و نسبت به اختراع خود مرا به حالم واگذار» (کنایه از این که لازم نیست آن را برایم نقل کنى، که مردود است).
عبدالله بن سنان نیز از امام صادق (علیه السلام) نقل مى کند که فرمود: «به زودى شبهات، بر شما هجوم مى آورد در حالى که راهنما و پیشوایى براى شما نیست; در چنین زمانى کسى نجات مى یابد که دعاى غریق را بخواند» عرض کردم: دعاى غریق چیست؟ فرمود مى گویى: «یٰا اللهُ یٰا رَحْمٰنُ یٰا رَحیمُ، یٰا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ، ثَبِّتْ قَلْبى عَلىٰ دینِکَ» من با اضافه کردن کلمه «والأبصار» به این دعا گفتم: «یٰا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَالْأَبْصٰارِ ثَبِّتْ قَلْبى عَلىٰ دینِکَ» فرمود: شکّى نیست که خداوند «مقلّب القلُوب و الْأبصٰار» است، ولى آن گونه که من گفتم بگو و همان کافى است. (و چیزى اضافه نکن).
